Günün ilk dakikaları her zaman karanlıktır. Çoğumuz uykuda yakalanırız güne. Tüm günün yorgunluğu kendimizi bırakıverdiğimiz yatağımızda. Ben özellikle kışları sevmem gece uyumayı rüya görmekten korktuğuma değil yada sabah uyanamamaktan. Ben güne uykuda başlamayı sevmem.

Bu topraklarda doğup büyüyen her insan gibi egoları yüksek tembel olmak üzere yetiştirildim oysa. Yine de günün ilk dakikalarını düşünerek değerlendirmeyi seçerim. Bazen olup biteni, bazen dünün değerlendirmesini, çoğunlukla da hayallerimi tekrar tekrar düşünerek başlarım güne. Hiç sevmedim başlangıçlar ise o gün ne yapacağımı planladığım anlardır. Yani yapacaklar listesi yaptığım dakikalar. Gün içindeki önemli olacağını düşündüğüm anlar. 

Plan dediğin nedir ki. Çok sıkıcı! Seni sınırlayan, sorumlu kılan, yapmazsan suçlanacağın işler. Başarısızsın bugün yine yapmadın. Neyi…

Ne olduğunun ne önemi var. Oysa Ego öyle demiyor. Tembellik etmen lazım. Hayallerin sınırını düşünüyorum. Ben hiç kadın olmayı hayal etmedim mesela. Erkek olmaktan memnun olduğumdan değil! Kadın olmanın dayanılmaz eziyetinden. Kapı dinlemeyi de hiç hayal etmedim. Oysa tüm yerli dizilerde keşfedilmesi öğrenilmesi bilinmesi gerekenler hep kapı arkasından duyabildiklerinden ibaret değil mi? Kötülük de hayalime sığdıramadıklarımdan. Çok ünlü bir şarkıcı olup annem için şarkı yazmayı da hayal etmedim. Yada seni itip düşürmeyi. Bir çocuğun yüzüne kezzap atmayı da hayal etmedim, aşağılamayı, tecavüz etmeyi, dövmeyi, yaralamayı, öldürmeyi de hayal etmedim. 

Katilin uşak çıkmasını beklerken evrim geçirmiş bir çiçeğin gece ve gündüz karbondioksit salınımı yaparak yaşlı çifti zehirlediğini anlatan bir hikaye yazmayı hayal ettim. İçinde kan olmadan ölüm olan bir hikaye. Şiir yazıp tüm dillere çevrilmesini, şiirlerimi artan ve veya azalan dizeler ile yazmayı hayal ettim hep. Bir mühendis olarak konforlu arabalar tasarlamayı hayal ettim. Akşam evimde evin garajında rengini, farını, sinyalini, aynasını, armasını, direksiyonunu değiştirebileceğim bir dünyada olmayı hayal ettim. Astranoy olup tek başıma yeni yıldızlar keşfetmeyi, yeni yıldızlarda dostluklar kurup dünyamı anlatmayı istedim. Bir bardak suda güneşlenmeyi ve hızuru düşündüm. Çocukken en büyük hayalim büyüdüğümde hala hayal kurabilmekti. 

Bugün hayal etmekten çok uzağım. Bugün günün ilk dakikalarına tüm hayalleri bir merminin içine sığdırılan gencecik bir kızın sessinin yok oluşunu seyrettim. 

Bugün hayallerim siyah

Bugün güne uyuyarak başlamak istiyorum

…