Tek bir yazı da korkunun işlenebileceğine inanmadığım için 1 diye yazdım.

Belki 10 da belki de 100 de tamamlarız.

Belki benim yazamadıklarıma da sizlerde birşeyler eklersiniz.

İnsanları yönetmek, daha doğrusu gütmek için kullanılan en önemli araçtır.

Doğduğumuz günden itibaren korku içerisinde büyütülürüz

Hem de bizi canından bile çok seven anne babalarımızla başlar korku.

Severken bile korku fısıldanır çoğumuzun kulağına

Cıııssss elleme sakın

Çoğumuz sevgiye aç büyür

En büyük korku ise bizi yaratanadır

Yaptığınız en küçük bir hatanın sonrasında. “ALLAH KORKUSU YOK” bunun denir arkanızdan

Oysa beni yaratandan,

beni doğurandan,

beni doğrtandan,

neden korkayım.

En büyük sevgiyi onlara duyuyorum ben.

Ama sevgi ayrı bir konu, araya sevgi ve özgürlük yazıları da kaleme alacağım.

Çocukluğumuzda bize öğretilen korkular

Büyüklere el kalkmaz, taş olursun sonra

Oysa büyüklerin eli kalkıyor,

Çocuk zaten korumasız gücü yetse koruyacak belki de kendini

Ama olmazzzz büyüklere el kaldırma sakın taş olursun valla

Ben rahmetli babamdan bir fiske dahi yemeden büyüdüm

Ama bana bile söylenen bir korku sözcüğü idi bu

Korku,

Tabağında pirinç tanesi bırakma arkandan ağlarlar sonra

Lokmanı öyle bırakma çok büyük günah

Ekmeğini öyle koparma günah günah

Hay allah yetmedi Allah ta karışmaya başladı korku işine

Bir çocuğu bir sevgi ile büyütmeyi unutuyoruz galiba

Oysa

Dünyada bu kadar aç varken

Bir pirinç tanesi dahi israf etmemeli insan

Küçücük bir lokma bile olsa çöpe atılmak yerine

Belkide bir sokak hayvanının karnını doyurabilir

Ekmeği öyle ağzında koparmazsan kalanını sofradaki bir başkası yiyebilir

Korkutmak en kolay

Korkak çocuğu yönetmek de kolay olur.

Sonra yaz aylarında aynı otele düştüğünüz yabancı aillelerin çocuklarına hayran hayran bakıyorsunuz

Ya ülkemizin çocukları sürekli ağlıyorlar

Sürekli mutsuzlar

Biri korku ile büyütülen çocuk diğer sevgi ile

Aradaki tek fark bu..

Korku için yazacaklarım tabii ki bu kadarla sınırlı değil

Çoookkkk uzun bir yazı dizisi olacak

Sizlerinde katkılarınızla

…

17/ Mayıs / 2011