Korkudan bahsettik

Dedik ki hayatımızda ki önemli bir etken.

Yaşama sevincimizi azaltan sevgimizi kısıtlayan bir kıskaç

Korkutularak büyütülüyoruz.

Erkeğimizi kızımız cinsiyete bakmadan korkutuluyoruz.

Daha küçüklükten korkmayı ve korkutmayı öğreniyoruz.

Gelin bu sefer kızlarımızı neler ile korkutuyoruz biraz onlara bakalım.

Önce otorite figürleri oluşturuyoruz kızlarımız için

Baba

Koca

Devlet

Şimdiler de aile bile bir korku figürü haline getirilmeye başlandı

İşimize gelmeyen en küçük bir aile mevzusu için dahi, “Aman komşular duymasın rezil oluruz”

Neyin rezili olacağız,

Komşular duysa ne olacak

Beni seviyorsa

Bana saygı duyuyorsa

Sıkıntımda yanımda olmayan komşuyu ne yapayım ben

Annelerimizi en önemli kaçamağı

“Baban duymasın”

Baktı yetmiyor

“Akşama babana söylerim” tehtidine kadar giden yol.

Baba mı, tüm günü yorgunluğu üzerinde

Evine geldiğinde istediği tek şey güler yüz ve sevgi

Oysa onu karşılayan

Çaresiz kaldığını yeterince korkutamadığını düşünen bir eşin dırdırı.

“Erkeklerle gezip tozma, kötü yola düşersin”

Eeeee ben kiminle hayatı paylaşacağım

Erkekler beni kötü yola düşürecekse

Hayatımda hiç mi erkek olmamalı

Aile nasıl olunuyor ki?

Kadın, erkek ve çocuklar değil mi?

Ve seni kötü yola düşürmeyen bir erkekle evlendiler diyelim.

Bitiyor mu korkular.

Hayır!

Nerede.

Kocaya saygı göster yoksa o sana tokadı gösterir korkusu başlıyor.

Cilve yap yoksa başkasına kaptırırsın korkusu

Yıllarca erkeklerle hiç iletişim kurmamış bir kadından

Yıllarca kadını uzaktan görmüş bir erkekten

Korku olmadan sevgi dolu hayatı paylaşmasını beklemek biraz cahillik olmuyor mu?

Koca yoksa devlet korkusu eksik olmaz sırtından

Küçük bir kızdı korku ile büyüdü

Evlendi kocaman bir kadın oldu hala korku içinde

Arkadaşımın güzel bir lafı var;

“SAĞLIKLI BİR ZİHİN, SEVDİĞİ ŞEYDEN KORKMAZ, KORKTUĞU ŞEYİ DE SEVEMEZ”

….

27/05/2011