SÜRDÜRÜLEBİLİR FMEA MODÜL 6

Ekonomik Modelleme ve Finansal Sürdürülebilirlik


1. Giriş: İyileşme Sürekli Olmalıysa, Finansal Model de Sürekli Olmalı

Süreklilik Dediğimiz Şey, Finansal Olarak da Temellenmeli

Sürdürülebilir FMEA denildiğinde çoğu kişinin aklına çevreyle ilgili teknik bir çerçeve gelir. Oysa mesele yalnızca çevre ya da kalite değil; aynı zamanda bu yapının ekonomik olarak ayakta durabilmesi, gerektiğinde büyüyüp yaygınlaşabilmesidir. Özellikle geri dönüşümlü polyester elyaf gibi projelerde, yapılan yatırım sadece sanayiye değil—daha geniş düşünelim—şehirde yaşayan herkese dokunur: yaşam kalitesine, kamu hizmetlerine, hatta halk sağlığına kadar uzanan bir etki alanı yaratır.

Bu modül tam da bu noktada devreye giriyor: Ekonomik modeli nasıl kurgulamalı, yatırımın geri dönüşü nasıl hesaplanmalı ve en önemlisi, bu sistem uzun vadede kendi kendine nasıl yetebilmeli? Tüm bu soruların etrafında dönen çok katmanlı bir analiz sunuyor.

2. Modelin Temeli: Varsayımlar, Ama Gerçekçi Olanlardan

Öngörülen yıllık PET toplama kapasitesi 60 bin ton. Verimlilik oranıysa %78 civarında, yani bu da yaklaşık 46.800 ton dönüşmüş elyaf anlamına geliyor. Peki, bu elyaf ne kadar eder? Ortalama satış fiyatı 1,8 dolar/kg civarında hesaplanıyor (iç piyasa ve ihracat bazlı bir ortalama). Bu durumda, kabaca yıllık ciro 84 milyon dolar düzeyinde; net kâr ise, vergi öncesi olarak, 18 ila 20 milyon dolar arasında seyrediyor.

Bu noktada toplam yatırım maliyeti (üretim hattı dahil tüm altyapı) yaklaşık 80 milyon TL olarak belirlenmiş durumda. Amortisman süresinin dört yıl gibi bir sürede tamamlanması öngörülüyor—ki bu, sektör ortalamasına göre oldukça makul.

3. Finansal Göstergeler: Rakamlar Ne Diyor?

Modelin güçlü yanlarını anlamak için temel finansal göstergelere bakalım:

  • EBITDA Marjı: %22 ila %25 arası
  • Brüt Karlılık: %30
  • Net Kâr Marjı: %20 ile %23 arasında
  • Özkaynak Karlılığı (ROE): %28
  • Aktif Karlılık (ROA): %19

Bu oranlar yalnızca yatırımın kârlı olduğunu değil; aynı zamanda sürdürülebilir bir ekonomik ekosistemin temellerinin atıldığını gösteriyor. Burada önemli olan şu: Bu yapılar, sadece yatırımcıyı değil; toplumu da sürdürülebilirliğin bir parçası haline getiriyor.

4. Kârı Paylaşmak: Sadece Etik Değil, Akıllıca da

Kâr etmek önemli—buna kimse itiraz etmez. Ama kazancın paylaşılabilir olması, bu süreci hem daha adil hem de daha uzun ömürlü kılar. Önerilen kazanç dağılımı şöyle şekillenmiş:

  • Özel Sektör: Brüt kârın %70’i yatırımcı firmalara
  • Belediye: %15’lik pay doğrudan altyapı yatırımlarına yönlendirilecek
  • Toplum Fonu: %10’luk kısım halk sağlığı, eğitim ve sosyal hizmet projelerine ayrılacak
  • Ar-Ge: %5 oranında bir havuz inovatif çözümlere kapı aralayacak

Bu oranlar sadece rakam değil; bir değerler sistemi öneriyor aslında.

5. Süreklilik İçin Ne Yapmalı?

Geleceğe dönük bir model kurarken, “sadece bugün”ü düşünmek yeterli değil. Uzun vadeli sürdürülebilirlik için bazı yapısal öneriler şöyle:

  • Karbon Kredileri: Yılda 35.000 ton civarında karbon emisyonunun önlenmesi, önemli bir gelir kalemi haline gelebilir.
  • Döviz Kazandıran Sözleşmeler: Avrupa tekstil devleriyle uzun vadeli anlaşmalar, sistemi kur dalgalanmalarından korur.
  • Kamu-Özel İşbirliği: Belediyelerin altyapı projelerine doğrudan ortak olması öneriliyor.
  • Fon Havuzu Yönetimi: Yatırımcılar, belediyeler ve sivil toplum kuruluşlarının birlikte yönettiği esnek fonlar düşünülebilir.

6. Etki Dediğimiz Şey, Sadece Sayılarla Ölçülmez

Bu tür projelerin ekonomik getirisi kadar, sosyo-ekonomik katkısı da önemli. Sayılarla ifade edersek:

  • Belediyelere Katkı: Yılda yaklaşık 12 milyon TL
  • Halk Sağlığı: 5 mobil sağlık birimi finanse edilecek
  • Eğitim: Geri dönüşüm temalı 20 okul etkinliği desteklenecek
  • İstihdam: 600 kişiye doğrudan, 1.500 kişiye dolaylı iş imkânı

Ama şunu da unutmamalı: Bu veriler, bir hikâyenin sadece nicel tarafı. Gerçek etki, insanların hayatına ne kadar dokunabildiğimizle ölçülür.

7. Sonuç Yerine: Kazanmak Güzeldir, Ama Paylaşarak Kazanmak Daha Güzeldir

Sürdürülebilirlik lafını çok duyduk, çok kullandık. Ama burada önerilen model, bu kelimeye yeni bir anlam yüklüyor. Sadece çevreyi ya da üretim verimliliğini değil; toplumsal adaleti, kamu yararını ve uzun vadeli mali sağlığı aynı anda gözetiyor.

Bu yaklaşım yatırımcıya sadece kâr değil, güvenli bir gelecek sunarken; yerel halka da altyapı, sağlık ve eğitim gibi temel hizmetlere erişim sunuyor. Yani kazanan sadece sermaye değil—şehir de, toplum da, gelecek de bu tabloda yerini alıyor.

Modül 7: Ölçümleme Sistemleri ve Performans Göstergeleri ile devam edecektir.

SÜRDÜRÜLEBİLİR FMEA MODÜL 5

Tedarik Zinciri ve Endüstriyel Entegrasyon


1. Giriş: Zincirin Zayıf Halkası İyileşmeden Sistem Dayanmaz

Zincirin En Sessiz Halkası En Kritik Olandır

Geri dönüştürülebilir polyester sistemlerini konuştuğumuzda, çoğu zaman üretim hatları öne çıkar—makineler, prosesler, verimlilik oranları… Ancak sistemin başarısı, yalnızca üretim performansıyla değil, zincirin en başından sonuna kadar, neredeyse görünmez kalan o halkaların kalitesiyle de doğrudan ilgilidir. Bu halkalar derken, evet, kastedilen şey sokak köşesindeki PET toplayıcısı da olabilir, belgesiz çalışan küçük bir boyahane de.

Yani mesele, sadece polyesteri yeniden üretmek değil. Asıl mesele, onu toplarken, işlerken, taşırken ve hatta etiketlerken yaşanan “küçük” sapmaların aslında sistemin sürdürülebilirliğini nasıl sarstığını görebilmek. Bu modül tam da bunu yapıyor: Sürdürülebilir FMEA yaklaşımıyla, geri dönüşüm zincirinin başından sonuna kadar hataları, zayıflıkları ve iyileştirme alanlarını sistematik ama gerçekçi bir gözle analiz etmeye çalışıyor.

2. Riskler Gözle Görünmez Ama Sonuçları Göz Önünde

Tedarik zinciri boyunca, ilk bakışta fark edilmeyen ama etkisi büyüyen birçok zafiyet mevcut. Örneğin PET şişe toplama sahasında sınıflandırma yapılmadığında, elde edilen hammadde zaten ilk andan itibaren kirlenmiş sayılıyor. Ya da ara depoda belgeli olmayan malzemeler işlenmeye başlandığında, izlenebilirlik tamamen yitiriliyor—ki bu da ürünün şeffaflık iddiasını çökerten bir durum. Aşağıda örnek olarak verilen bazı yaygın hatalar aslında oldukça düşündürücü:

  • Toplama aşamasında: Karışık plastik türlerinin ayrıştırılamaması → Kalite kaybı, kontaminasyon
  • Ara depolarda: Belgesiz toplama faaliyetleri → Gölge ekonomi, izlenemezlik
  • Flake üretiminde: Sürekli kaynar yıkama → Enerji israfı, malzeme kalitesinde düşüş
  • Konfeksiyon aşamasında: Elyaf içeriğinin açıkça belirtilmemesi → Tüketici şeffaflığında kayıp

Bu risklerin her biri aslında sadece teknik bir arıza değil, aynı zamanda sistemin sürdürülebilirlik iddiasına doğrudan tehdit. Yani mesele, “hata”dan çok daha fazlası.

3. Endüstriyel FMEA Tablosu: Sayılar Her Şeyi Söylemez Ama Susmaz da

Aşağıdaki tablo, süreçlerin hangi noktasında hangi hatanın ne kadar risk yarattığını gösteriyor. Olasılık, şiddet ve fark edilebilirlik skorları çarpılarak hesaplanan RPN değeri bize tehlikenin “yoğunluğunu” veriyor. Ancak şunu da not etmek gerek: Rakamlar soğuktur ama onlara bakan göz sıcaksa, tablo sadece istatistik olmaz—bir uyarı çanına dönüşebilir.

Proses AşamasıHata TürüOlasılıkEtki ŞiddetiFark EdilebilirlikRPN
ToplamaPlastiklerin doğrudan ayrıştırılmaması786336
Ara DepoKüçük ölçekli karışık toplama875280
Flake ÜretimiSürekli kaynar yıkama686288
KonfeksiyonElyaf oranı belirsizliği775245

İlk bakışta yüksek RPN değerleri göz korkutabilir, fakat bu aynı zamanda müdahale için en büyük fırsatları da işaret eder.

4. Çözüm Var mı? Evet. Ama Dijitalleşmeyi Doğru Yerden Başlatmak Gerek

Çözümün sihirli anahtarı “dijitalleşme” olarak sunuluyor ama neyi dijitalleştirdiğimiz çok önemli. İzlenebilirlikten kastımız sadece barkod basmaksa, bu sadece bir etiket değişimidir. Ama blokzincir tabanlı izleme sistemleriyle, her bir elyafın kaynağı belgelenirse işte o zaman şeffaflıktan söz edebiliriz.

Ayrıca şu sistemlerin artık zaruri hale geldiğini söylemek yanlış olmaz:

  • Blokzincir izleme: Elyafın ilk toplanma noktasından son tüketiciye kadar adım adım belgeleyen sistem
  • Akıllı etiketleme: Görünmeyen bileşenleri tüketiciye şeffaf şekilde aktaran RFID ve QR kodlar
  • ERP senkronizasyonu: Tedarikçi risk puanlamaları, lisans takibi ve anomali tespiti entegrasyonu
  • Yapay zekâ destekli kalite denetimi: Flake içeriklerinin doğru sınıflandırılması için öğrenen algoritmalar
  • Karbon ayak izi skorlama: Tedarikçilerin yıllık çevresel performans puanlarıyla denetlenmesi

Bu sistemlerin hiçbiri lüks değil—aksine, sürdürülebilirlik iddiasının birer gerekliliğidir.

5. Uluslararası Örnekler: Herkes Yol Alıyor, Biz Neredeyiz?

Bunu yapabilen ülkeler var mı? Elbette var. Örneğin Hollanda’daki Fashion for Good girişimi, tüm tedarikçileri şeffaflık ve sürdürülebilirlik puanlarıyla takip ediyor. İsveçli Hövding, geri dönüştürülmüş malzemelerle çalışan her kumaşa QR kod zorunluluğu getirdi bile. AB genelinde Circularise adlı sistem, blokzincir üzerinden gerçek zamanlı içerik takibini standart hale getiriyor. Bu örnekler, hem vizyon hem teknoloji anlamında yol alınabileceğini kanıtlıyor.

6. Sonuç: Zincir Kadar Güçlü Bir Gelecek

Tedarik zinciri deyince akla genellikle maliyet ve lojistik gelir. Ama sürdürülebilirlik penceresinden bakıldığında, zincirin her halkası aynı zamanda bir etik sorumluluk noktasıdır. Bilgi eksikliği belki tolere edilebilir, ama yanlış bilginin doğru sanılması sistemin çöküşüne neden olabilir. Bu bağlamda Bursa gibi köklü sanayi merkezlerinde, zincirin her adımı izlenebilir hale getirilmelidir.

Çünkü günün sonunda, sağlam bir zincir sadece üretimi değil, güveni ve itibarı da taşır. Ve o zinciri bugün onarmaya başlarsak, yarının sürdürülebilirliğini bugünden inşa etmiş oluruz.

Modül 6: Ekonomik Modelleme ve Finansal Sürdürülebilirlik ile devam edecektir.

SÜRDÜRÜLEBİLİR FMEA MODÜL 4:

Sosyal Etki, Bilinçlendirme ve Politika Uyumluluğu


1. Giriş: Teknoloji Yeterli Değildir, Toplum Kabul Etmeden Donusum Gerçekleşmez

Geri dönüşüm teknolojileri, sürdürülebilir ürün tasarımları ya da mikrofiber filtreleme sistemleri ne kadar gelişmiş olursa olsun, bunların etkili bir dönüşüm yaratması, yalnızca teknik başarılarıyla mümkün değildir. Toplumun bu çözümleri benimsemesi ve içselleştirmesi, esas değişimi tetikleyen unsurdur. Nihayetinde, sürdürülebilirlik yalnızca makinelerde değil, bireylerin zihninde ve kalbinde başlayıp şekillenir. Bu nedenle Sürdürülebilir FMEA’nın dördüncü modülü, sosyal etkileri ve duygusal dengeyi ön planda tutarak, Bursa halkına yönelik bütüncül bir bilinçlendirme, eğitim ve politika uyum modeli önermektedir.

2. Sosyal FMEA: Gözlemle Başlayıp Davranışa Dönüşen Süreç

Sosyal ProsesHata TürüEtkisi
Toplum BilgilendirmeYanlış veya yetersiz hedef kitle seçimiGüvensizlik duygusu, direnç oluşumu
Etiketleme ve ŞeffaflıkGeri dönüşüm oranlarının belirtilmemesiTüketici kararlarında belirsizlik
Medya MesajlarıGerçeklikten uzak “yeşil” söylemlerAlgının zayıflaması, tepki geliştirme
Yerel PolitikalarUygulamada istikrarsızlıkKatılım oranlarında düşüş
Eğitim ModelleriPasif bilgi aktarım yöntemleriYetersiz öğrenme, ilgisizlik

3. Toplumsal Denge Noktaları

  • Empati Merkezli Yaklaşım: Bursa halkının kolektif hafızasında yer alan anılar, değerler ve mahalle aidiyet duyguları dikkate alınarak tasarlanmış farkındalık kampanyaları.
  • Yerel Kahramanların Hikâyeleri: Mahalledeki bakkaldan tekstil atölyesinde çalışan işçiye kadar, geri dönüşüme katkı sunan bireylerin samimi öykülerinin paylaşılması.
  • Şeffaflık ve İzlenebilirlik: Ürün etiketlerine entegre edilen QR kodlarla, her bir elyafın nereden geldiğinin ve nasıl dönüştürüldüğünün gösterilmesi. Örneğin: “Bu tişört, Gemlik sahilinden toplanan pet şişelerden üretildi.”
  • Deneyim Odaklı Öğrenme: İlköğretim ve lise seviyesindeki öğrenciler için kurgulanan “Sıfır Atık Maratonu”, “Kumaşın Hafızası” gibi mobil sergiler ve uygulamalı oyunlarla farkındalığın kalıcı hale getirilmesi.

4. Politika Uyumu: Yerelden Küresele

  • Yerel Düzlem: Büyükşehir ve ilçe belediyelerinde “Sıfır Atık Koordinasyon Kurulları”nın hayata geçirilmesi ve her mahallede gönüllü geri dönüşüm liderlerinin belirlenmesi.
  • Ulusal Düzlem: Geri dönüştürülmüş elyaflar için güvenilir bir ulusal sertifikasyon sisteminin kurulması ve “Sürdürülebilir Türk Tekstili” ambleminin sektörde yaygınlaştırılması.
  • Uluslararası Düzlem: Avrupa Yeşil Mutabakatı ve Paris Anlaşması kriterlerine uygun tedarik zinciri raporlamalarının yapılması; firmaların kamuya açık şeffaflık taahhütleri yayınlaması.

5. Sosyal RPN Örneği

Sosyal RiskOlasılıkEtkiFark EdilebilirlikRPN
Bilgilendirme eksikliği895360
Yanıltıcı algılar686288
Eğitimde pasif aktarım775245
Medya söylem çelişkileri596270

6. Sonuç: Bursa’da Sürdürülebilirlik, Sayılarla Değil İnsanla Başlar

Değişim çoğu zaman istatistiklerle anlatılır, ancak ancak insanlar hissettiğinde köklü hale gelir. Bursa’nın zengin tekstil geçmişi, teknik gelişmelerle yeniden şekillenebilir; fakat bu anlamlı dönüşümün kalıcı olabilmesi, toplumun duygusal düzeyde katılımıyla mümkündür. Bu modül, teknolojik altyapının sosyal bilinçle harmanlanarak, bir şehrin kendi geleceğine sahip çıkmasını teşvik etmeyi amaçlamaktadır.

Modül 5: Tedarik Zinciri ve Endüstriyel Entegrasyon ile sürdürülecektir.

SÜRDÜRÜLEBİLİR FMEA MODÜL 3

Mikroplastik Riski ve Su Yönetimi Üzerine Derinlemesine Analiz


1. Giriş: Gözle Görülmeyen En Büyük Tehlike

Geri dönüştürülmüş polyesterin üretim süreçlerindeki en kritik dezavantajlarından biri, mikroplastik partiküllerin çevreye salınımıdır. Gözle tespit edilemeyen bu mikrofiber yapılar, hem ekosistemlerde hem de insan sağlığında kalıcı ve telafisi güç zararlara neden olabilmektedir. Her yıkama işlemi sırasında tekstil ürünlerinden ayrışan bu lif parçacıkları, kanalizasyon sistemlerinden geçerek yüzey ve yer altı sularına ulaşmakta; dolayısıyla hem doğal yaşamı hem de insan tüketimine yönelik su ve besin zincirlerini tehdit etmektedir.

Bu modülde, mikroplastik emisyonunun kaynakları, çevresel ve insan sağlığına yönelik etkileri ile FMEA (Failure Mode and Effects Analysis) metodolojisi kapsamında alınabilecek önleyici önlemler sistematik bir yaklaşımla analiz edilmektedir. Analiz, yaşam döngüsü değerlendirmesi (Life Cycle Assessment – LCA) perspektifiyle mikroplastik kaynaklı çevresel yüklerin azaltılmasını hedefleyen sürdürülebilir üretim stratejileriyle de ilişkilendirilmektedir.

2. Kaynaklar ve Kritik Temas Noktaları

  • Elyaf üretimi (lifin boyutsal karakteristikleri: uzunluk, kalınlık vb.)
  • Dokuma ve yüzey kaplama prosesleri
  • Evsel ve endüstriyel ölçekte giysi yıkama süreçleri
  • Geri dönüşüm tesislerinin yıkama safhaları (mekanik/kimyasal)
  • Çamaşır makineleri (filtrasyon kapasitesi ve teknolojisi)
  • Kanalizasyon altyapısı ve atıksu arıtma sistemlerinin etkinliği

Özellikle ikincil ve üçüncül arıtma kademelerinde partikül filtrasyon kapasitesi kritik öneme sahiptir. Bu aşamada, tercihli akış modellemesi (preferential flow modelling) ve nano-membran teknolojileri gibi ileri seviye teknikler çözüm alternatifi olarak öne çıkmaktadır.

3. Potansiyel Hatalar ve Etkiler

AşamaHata TürüEtkisi
ElyafKısa lif üretimiYüksek mikrofiber emisyonu
KumaşYetersiz yüzey apre uygulamasıLif dayanımında azalma, kopma artışı
YıkamaYüksek devirli yıkamaMikrofiber yayılımında belirgin artış
ArıtmaYetersiz filtrasyonMikroplastiklerin doğrudan suya karışması
Geri dönüşümFlake yıkama sırasında lif kaybıTesis kaynaklı çevresel emisyon

4. FMEA Tablosu Örneği

ProsesHataEtkiOlasılıkŞiddetFark EdilebilirlikRPN
ElyafKısa lif üretimiMikrofiber salınımı785280
YıkamaAşırı süre / devirMikrofiber yayılması676252
ArıtmaUygun olmayan filtre çapıSuya karışma894288
Geri dönüşümŞok yıkama basıncıFlake dağılması575175

5. Sürdürülebilirlik Riskleri

Çevresel Riskler: Tatlısu ve denizel habitatlarda mikroplastik birikimi biyobirikim (bioaccumulation) ve biyobüyütme (biomagnification) risklerini doğurmaktadır. Mikrofiberlerin deniz ürünleri aracılığıyla trofik transfer yoluyla üst düzey türe geçişi literatürde belgelenmiştir (Wright et al., 2013).

Sağlıkla İlişkili Riskler: PET ve PP gibi sentetik polimerlerin, solunum ve sindirim yoluyla alınması sonucunda sitotoksik ve genotoksik etkiler oluşturabileceği in vitro çalışmalarda gözlemlenmiştir (Smith et al., 2018). Aynı zamanda BPA ve ftalat gibi katkı maddelerinin endokrin bozucu etkileri halk sağlığı riskleri açısından önem arz etmektedir.

Toplumsal Riskler: Sentetik tekstil ürünlerine duyulan güvenin azalması ve tüketici tercihlerinin bilinçsizleşmesi, sürdürülebilir tüketim alışkanlıklarını zayıflatma potansiyeli taşımaktadır.

6. Risk Azaltma Önerileri

Mikrofiber salımının azaltılmasına yönelik teknik stratejiler, tasarım yoluyla önleme (Design-for-Environment – DfE) ilkesi kapsamında değerlendirilmelidir. Elyaflara uygulanan nano-apre ve plazma modifikasyonu gibi tekniklerle yüzey dayanımı artırılabilir. Çamaşır makinelerinde filtre zorunluluğu ise kaynakta azaltım prensibiyle tutarlıdır.

7. Uluslararası Örnekler

  • PlanetCare (Slovenya): Ev tipi mikrofiber filtreleri ile Avrupa Birliği düzenlemelerine yön vermiştir.
  • France Microplastics Law (2025): Yeni makinelerde mikrofiber filtre zorunluluğu yasalaştırılmıştır.
  • Hong Kong Polytechnic University: Lif salımını %90 oranında azaltan apre teknolojisi geliştirilmiştir.
  • Danimarka Çevre Ajansı: Mikroplastik izleme altyapısı kurarak çevresel izleme süreçlerine öncülük etmiştir.

8. Sonuç: Sürdürülebilirlik, Görünmeyen Tehlikeyi Yönetebilmektir

Mikroplastik kirliliği, sentetik tekstil endüstrisinin sistemik ve çok katmanlı çevresel risklerinden biridir. Bu nedenle, süreçlerin yalnızca karbon ayak iziyle değil, mikroskobik kirlilik matrisi üzerinden de değerlendirilmesi elzemdir. FMEA uygulaması, öngörülebilir sistem hatalarını tanımlayarak çevresel performansı artırmayı amaçlayan önleyici bir yaklaşım sunmaktadır.

Kaynakça

  • Wright, S. L., Thompson, R. C., & Galloway, T. S. (2013). The physical impacts of microplastics on marine organisms: a review. Environmental Pollution, 178, 483-492.
  • Rochman, C. M. (2015). The complex mixture, fate and toxicity of chemicals associated with plastic debris in the marine environment. Marine Anthropogenic Litter, 117-140.
  • Smith, M., Love, D. C., Rochman, C. M., & Neff, R. A. (2018). Microplastics in seafood and the implications for human health. Current Environmental Health Reports, 5(3), 375-386.
  • ISO 14001:2015 Environmental management systems – Requirements with guidance for use.

Modül 4: Sosyal Etki, Bilinçlendirme ve Politika Uyumluluğu ile devam edecektir.

SÜRDÜRÜLEBİLİR FMEA MODÜL 2:

Kimyasal Geri Dönüşüm Teknolojilerinde Risk ve Etki Analizi


1. Giriş: Yeni Bir Teknoloji, Yeni Riskler

Kimyasal geri dönüşüm teknolojileri, polyester esaslı tekstil atıklarını moleküler düzeyde parçalayarak tekrar kullanıma kazandırmayı hedefliyor. Bu, klasik “at şişeyi, yap giysiyi” modellerinden oldukça farklı; döngüsel ekonominin tam kalbinde yer alan bir sistem. Ancak bu umut vadeden yöntem henüz emekleme aşamasında. Pilot projelerle ilerliyor ve potansiyelinin yanında ciddi riskler de barındırıyor: yüksek enerji gereksinimi, kimyasal süreçlerin karmaşıklığı, toksik yan ürünler, çevresel tehditler ve yüksek yatırım maliyetleri… Liste uzayıp gidiyor.

İşte bu nedenle, bu modül kimyasal geri dönüşüm teknolojilerini sürdürülebilirlik perspektifiyle mercek altına alıyor. Amaç yalnızca riskleri sıralamak değil; bu riskleri teknolojik gelişimle nasıl dengeleyebileceğimizi anlamak.


2. Süreç Tanımı: Kimyasal Depolimerizasyon Aşamaları

  1. Atık tekstil malzemesinin toplanması
  2. Ayıklama ve içerik analizleri (elastan, pamuk karışımları)
  3. Fiziksel ayrıştırma (fermuar, düğme, aksesuar)
  4. Kimyasal çözme ve depolimerizasyon (glikoliz, metanoliz, enzimatik)
  5. Monomer saflaştırması
  6. Yeni polyester sentezi (re-polimerizasyon)
  7. Elyaf formu ve tekstil uygulaması

3. Potansiyel Hatalar ve Etkileri

AşamaHata TürüEtkisi
AyıklamaYabancı malzeme tespiti eksikliğiKimyasal reaksiyon bozulması
Kimyasal çözmeYanlış konsantrasyonToksik yan ürün, düşük verim
SaflaştırmaMonomer saflığında eksiklikYeni üretimde kalite kaybı
Re-polimerizasyonReaksiyon dengesizliğiİplik performans sorunları
EmisyonVOC ve çözücü gaz salınımıÇevresel toksisite, yasal risk

4. Sürdürülebilirlik Risk Katmanları

Her ne kadar teknolojik başarı hikâyeleri kulağa heyecan verici gelse de, perde arkasında pek çok kırılganlık barındırıyor. Çevre tarafında; uçucu organik bileşiklerin (VOC) havaya karışması, proses kalıntılarının tehlikeli atıklara dönüşmesi ve yoğun su kullanımı dikkat çekiyor. Bunlar sadece ekolojik değil; aynı zamanda düzenleyici riskler de yaratıyor.

Toplumsal cephede ise daha sessiz ama etkili tehditler söz konusu: işçilerin maruz kaldığı kimyasallar, çevrede artan koku ve hava kirliliği, ve çoğu zaman yeterince bilgilendirilmeyen halkın teknolojiye direnci. Ekonomik boyutta ise, teknolojinin getirisi kadar götürüsü de net değil. Geri dönüşüm verimi, ham madde arzının dalgalanması gibi faktörler işleri karmaşıklaştırıyor.

Çevre:

  • VOC (volatile organic compound) yayılımı
  • Tehlikeli atık oluşumu (asit bazlı kalıntılar)
  • Su kullanımı ve arıtma yükü

Toplum:

  • İşçi sağlığında kimyasal maruziyet
  • Yakın çevrede koku ve hava kirliliği
  • Bilgilendirme eksikliğine bağlı kamu direnci

Ekonomi:

  • Yatırım geri dönüşünün belirsizliği
  • Girdi kalitesi dalgalanmaları nedeniyle verim kaybı
  • Atık tekstil arzının yetersizliği

5. FMEA Tablosu Örneği

ProsesHataEtkiOlasılıkŞiddetFark EdilebilirlikRPN
DepolimerizasyonYabancı malzeme ile tepkimePatlama riski / yan ürün495180
SaflaştırmaYetersiz filtrasyonPolimer kalitesinde düşüş674168
EmisyonVOC kaçağıÇevre kirliği, izin iptali583120

6. Uluslararası Örnekler

Syre (Isveç): Enzim bazlı ayrıştırma teknolojisiyle enerji tüketimini %50 azaltma hedefi. H&M ile 600 milyon dolarlık sözleşme.

Eastman Chemical (ABD): Metanol bazlı ayrıştırma ile 2026’ya kadar 500 milyon çevreci elyaf hedefi.

Carbios (Fransa): Enzimatik depolimerizasyon konusunda öncü. L’Oréal ve Puma ile stratejik ortaklık. 2025’te ilk endüstriyel tesis devreye girecek.

Worn Again (Birleşik Krallık): Pamuk-polyester karışımları ayrıştırma konusunda öncü; tekstil türlerine özgü ayrıştırma algoritmaları geliştiriyor.


7. Risk Azaltma ve Sürdürülebilirlik Uyarlamaları

İdeal bir dünyada tüm süreçler kusursuz işlerdi. Ama gerçek dünyada, akıllı uyarlamalar yapmak gerekiyor. Geri kazanımlı çözücü sistemleri, emisyon filtreleme teknolojileri ve düzenli sağlık taramaları artık lüks değil, zorunluluk. Bununla birlikte, dijital izlenebilirlik sistemleriyle tekstil girdilerinin takibi ya da halkla etkileşimi artıran bilgilendirme merkezleri gibi yenilikçi uygulamalar; sistemi sadece teknik değil, aynı zamanda sosyal olarak da sürdürülebilir kılıyor.

  • Kimyasal proseslerde geri kazanımlı çözücü sistemler
  • Hava emisyon filtreleri ve VOC izleme istasyonları
  • Düzenli iş sağlığı taramaları ve acil durum eğitimi
  • Girdi tekstillerin dijital izlenebilirlik sistemine entegrasyonu
  • Toplum bilgilendirme merkezleri: ‘Senin tişörtün nereden döndü?’

8. Sonuç: Kimyasal Geri Dönüşümde FMEA, Riski Değil Etkiyi Önler

Son kertede bu modülün temel yaklaşımı şu: FMEA yalnızca hataları engellemek için değil, etkilerini anlamak ve azaltmak için var. Kimyasal geri dönüşüm, teknik bir inovasyon olmanın ötesinde; etik, çevresel ve sosyal boyutlarıyla birlikte yönetilmesi gereken karmaşık bir sistem. Teknoloji gelişirken, değerler sistemimiz de gelişmeli. Aksi hâlde döngü değil, tekrar eden hatalar yaratmış oluruz.

Ekonomik Katkı:

Kimyasal geri dönüşüm teknolojisinin Bursa ölçeğinde endüstriyel uygulamaya geçmesi durumunda, yıllık ortalama 25 bin ton tekstil atığından elde edilecek polyester elyaf sayesinde, yurt dışından ithal edilen bakir polyester miktarı %15 oranında azalacaktır. Bu da yaklaşık 3 milyar TL seviyesinde bir ithalat tasarrufu anlamına gelir. Aynı zamanda geri dönüşür polyesterin yüksek marjla ihracat potansiyeli, Bursa tekstil ihracatına yıllık 1.5 milyar TL ek katkı sağlayabilir. Toplamda, bu modelin ekonomiye yıllık 4.5 milyar TL sürdürülebilir katma değer yaratması beklenmektedir.

SÜRDÜRÜLEBİLİR FMEA MODÜL 1:

Geri Dönüştürülmüş Polyester Elyaf Sücresinde Risk Analizi


1. Giriş: Klasik FMEA Yeterli mi?

FMEA yani Hata Türü ve Etkileri Analizi, üretim hatalarını henüz ortaya çıkmadan yakalayıp önlem alma hedefiyle kullanılan etkili bir yöntem. Fakat itiraf etmek gerekir ki bu yöntem, daha çok kalite ve güvenlik konularına odaklanıyor. Oysa günümüzde işin içinde çevre, toplumsal etkiler ve sürdürülebilirlik gibi çok daha geniş başlıklar da var. Bu konuları hesaba katmadan yapılan bir analiz, özellikle döngüsel ekonomi gibi kapsamlı sistemlerde eksik kalıyor.

Örneğin, PET şişelerden elde edilen geri dönüştürülmüş polyester elyaf üretimi. Bu süreçte makinelerin arızalanması ya da çalışan hataları kadar, mikroplastiklerin çevreye yayılması, kimyasal kalıntıların bırakılması, enerji tüketimi gibi çok katmanlı riskler de söz konusu. İşte bu yüzden, sürdürülebilir bakış açısıyla yeniden ele alınan bir FMEA’ya ihtiyaç duyuluyor.

2. Süreç Nasıl İşliyor? PET Şişeden Kumaşa Uzanan Yol

Bu modülde ele aldığım süreç, sokaktaki bir plastik şişenin nasıl kumaşa dönüştüğünü adım adım gösteriyor:

  • Şişelerin toplanması
  • Temizlenip ayrıştırılması
  • Parçalanarak küçük tanelere (flake) dönüştürülmesi
  • Bu parçaların eritilip ekstrüzyonla lif haline getirilmesi
  • Liflerin iplik hâline getirilmesi
  • Sonrasında da kumaş ve nihayetinde giysi üretimi

Her bir adımın kendi içinde barındırdığı riskleri, klasik FMEA ve sürdürülebilirlik merceğinden birlikte değerlendiriyorum.

3. Karşımıza Çıkan Olası Hatalar ve Etkileri

AşamaKarşılaşılabilecek HataSonuçları
ToplamaYeterince ayrıştırılmamış atıklarKirli malzeme, düşük verim
TemizlemeKimyasal kalıntılar kalmasıElyafın kalitesi bozulur
ParçalamaParçalar eşit boyda değilSonraki işlemde sorun çıkabilir
EritmeSıcaklık dengesizliğiPolimer yapısı zarar görür
Elyaf ÜretimiMikrofiber salımıMikroplastik çevreye karışır
İplikDayanıklılık zayıfÜrün kalitesi düşer
GiysiEtiketleme eksikliğiTüketici güveni sarsılır

4. Sürdürülebilirlik: Sadece Çevre Meselesi Değil

Bu süreç sadece doğayı değil, insanı ve ekonomiyi de etkiliyor. Üç ana başlıkta incelemek gerekirse:

Çevresel Etkiler:

  • Mikrofiberler denizlere ve toprağa karışıyor
  • Yüksek enerji kullanımı, karbon salımı demek
  • Atık sularda kalan zararlı kimyasallar canlılara zarar verebilir

Toplumsal Boyut:

  • Çalışanlar toz ve kimyasallara maruz kalabiliyor
  • Ürün etiketleri açık değilse tüketici yanıltılıyor
  • Geri bildirim mekanizmaları yok denecek kadar az

Ekonomik Etkiler:

  • Geri dönüştürülecek malzeme bulmak her zaman kolay değil
  • Yeni iş modelleri doğuyor ama hâlâ yolun başındayız
  • Devletin teşvikleri ve kontrolleri bu sürecin hızını belirliyor

5. Dünyadan İlham Veren Uygulamalar

Bazı firmalar bu işi gerçekten ciddiye alıyor:

  • Unifi (ABD): PET şişeleri ipliğe dönüştürüp süreci şeffaf bir şekilde takip ediyorlar.
  • Syre (İsveç): H&M ile birlikte tekstil atıklarını tekrar giysiye dönüştürmeyi amaçlıyor.
  • Teijin (Japonya): Renkli polyesterleri bile saf hale getirip tekrar kullanıma sunuyor.
  • Far Eastern New Century (Tayvan): Çift yöntemle geri dönüşüm yaparak karbon salımını yarı yarıya düşürmüşler.
  • Avrupa Birliği EPR: 2025’ten itibaren tekstil atıklarını geri dönüştürmek firmaların sorumluluğu olacak.

6. Uygulamalı FMEA Tablosu

ProsesHata TürüEtkiOlasılıkŞiddetFark EdilebilirlikRPN
Flake ÜretimiKirli malzemeDüşük kalite674168
Elyaf EkstrüzyonuMikroplastik çıkışıÇevre kirliliği583120
EtiketlemeBilgi eksikTüketici yanlış yönlendirilir765210

7. Peki, Bu Riskler Nasıl Azaltılır?

  • Temizlikte daha hassas ayıklama yapan teknolojiler kullanılmalı
  • Elyaf yüzeyinde mikrofiber salımını azaltan kaplamalar şart
  • Etiketlerde QR kodla her aşama izlenebilir olmalı
  • Çalışanlar için sürdürülebilirlik temalı eğitimler verilmeli
  • Belediyeler toplama sistemlerini mobil ve interaktif hale getirmeli

8. Son Söz: Sadece Hataları Değil, Gezegeni de Göz Önüne Almak Gerek

Bugün artık üretimdeki teknik sorunları çözmek tek başına yetmiyor. Gezegenin geleceğini de hesaba katmak şart. PET şişeden elde edilen elyaf, kulağa çevreci gelse de işin arka planındaki riskler ciddi. Bunları görmeden yapılan geri dönüşüm çalışmaları, aslında yüzeysel bir “yeşil gösteri”ye dönüşebilir. Sürdürülebilir FMEA yaklaşımı, hem üretimi iyileştirmek hem de dünyamıza biraz olsun nefes aldırmak için elimizdeki en değerli araçlardan biri olabilir.

📊 1. Türkiye’de Polyester Elyaf İthalatı ve Dönüşüm Potansiyeli

  • 2011’de tekstil elyafı ithalatının yaklaşık 6.9 milyar USD, 2019’da ise 4.5 milyar USD seviyesine düştüğü belirtilmiş rvo.nl.
  • Kovid-öncesi veriler dikkate alındığında biz %5–10 arasında güvenli bir gerileme varsayabiliriz: 450–900 milyon USD düzeyinde kalan elyaf ithalatı düşmesi potansiyeli var.

Bugünün kuru ≈ 1 USD = 36 TL alırsak:

  • 450 milyon USD × 36 = 16.2 milyar TL
  • 900 milyon USD × 36 = 32.4 milyar TL

Yani, geri dönüşümle yıllık 16–32 milyar TL ithalat azaltımı mümkün görünüyor.


🌐 2. İhracata Sağlanan Katkı

  • Türkiye, 2023’te toplam 265 milyar USD ihracat yapmış .
  • Tekstil sektörünün buradaki payı yaklaşık %8 (9.8 milyar USD) rvo.nl.

Elyafta ve tekstil ürünlerinde geri dönüşümden kaynaklı maliyet avantajı, ihracata yeni rekabet gücü kazandırabilir.

  • Örneğin %5 ek rekabet gücü → yaklaşık 0.5 milyar USD fazladan ihracat.

TL’ye çevrince:
0.5 milyar USD × 36 = 18 milyar TL


💸 3. Ekonomiye Toplam Katkı (Yıllık Tahmini)

KalemUSD aralığıTL aralığı (₺36/USD)
İthalat Azaltımı450–900 m16.2–32.4 m
İhracat Artışı~500 m~18 m
Toplam Katkı950 m–1.4 m USD≈ 34–50 m TL

🛠️ 4. Ek Ekonomik Faydalar

  • Enerji & operasyon maliyeti düşüşü: Geri dönüşüm, yeni ham madde ithalatı yerine daha az enerji harcayarak üretim demek.
  • İstihdam artışı: Yerel geri dönüşüm tesisleri, lojistik ve eğitim hizmetleriyle doğrudan istihdam yaratır.
  • Döviz tasarrufu: Dışa bağımlılığın azalması TL’nin değerini sağlamlaştırabilir, enflasyona karşı direnç sağlar.
  • Kâr marjlarında iyileşme: Hem ithalata hem ihracata dayalı maliyet avantajı, firmalarda kârlılığa yansır.

🎯 5. Sonuç: Ekonomik Sürdürülebilirlik

Bu model gerçekleştiğinde:

  • Yıllık 34–50 milyar TL doğrudan fayda sağlanmış olacak.
  • Bu, hem ithalatın azalmasıyla dövizin korunması hem de ihracatın artmasıyla ekonominin büyümesi anlamına geliyor.
  • Üstelik bu rakamlar doğrudan katma değer ve istihdam demek, ekonominin kırılganlığını azaltacak güç anlamına geliyor.

👉 Böylece sürdürülebilir FMEA ile hem çevreyi koruyoruz, hem insan sağlığını gözetiyoruz kendimiz üretim gücünü artırıp; hem de ekonomiye yılda onlarca milyar TL ek değer katıyoruz. Tabii ki bu tahminler varsayımsal, ama geri dönüşüm yatırımlarını cazip hale getiriyor. Israrla söyleyeyim: tesisleri kurmak, teknolojiyi adapte etmek bu katkıyı TL bazında en hızlı şekilde yasalaştırmanın yoludur.


Devam eden modüllerde, bu yapıyı sektör bazlı uygulamalarla zenginleştirerek daha ileri boyutlara taşıyacağız.

ELEKTRIKTE YANGIN, PARÇADA DEPREM: XIAOMI TESLA’YI ZORLARKEN, TEDARIK CEPHESINDE SARSINTI DERINLEŞIYOR

Küresel Otomotiv ve Mobilite Sektörü: Haftalık Gelişmeler (21–27 Haziran 2025)

Genel Bakış
Bu hafta otomotiv sahnesi üç önemli gelişmeyle epey hareketliydi:

  1. Marelli, ABD’deki iflas sürecine rağmen sağlam bir DIP finansmanı aldı ve operasyonlarına ara vermeden devam ediyor.
  2. Xiaomi, yeni YU7 SUV modeliyle Tesla’ya ciddi bir rakip olarak sahneye çıktı.
  3. Çin’in çip atağı sürerken, ABD ve AB’nin gümrük tarifeleri üreticilere baskı yapmaya devam ediyor.

Pazar Trendleri ve Satışlar

  • Çin’de YU7’ye olan ilgi çılgın seviyede: Lansmanın ilk saatinde 289.000 ön sipariş geldi. Bu, SU7’ye kıyasla üç kat fazla ve doğrudan Model Y’yi hedef alıyor.
  • Fiyat ve donanım rekabeti: YU7, 253.500 yuan (yaklaşık 35.360 $) fiyatla piyasaya girdi. Model Y’den %4 ucuz ama 835 km menziliyle dikkat çekiyor.

Tedarik, Tarifeler & Çip Politikası

  • Çin’in çip üretiminde yerelleşme hamlesi, ABD ve AB’nin ithalat tarifelerine doğrudan bir karşılık niteliğinde.
  • Marelli, 1,1 milyar dolarlık DIP finansman onayını kaptı. Operasyonlar aksatılmadan planlandığı gibi sürüyor.

Kurumsal Gelişmeler & İflas Süreci

  • Nissan ve Stellantis’in tedarikçisi Marelli, iflas sürecini borç destekleriyle kontrollü şekilde yürütüyor.
  • Operasyonlara ara verilmesi beklenmiyor. Yeniden yapılanma süreci hız kazandı.

Xiaomi YU7 ve Tesla Arasındaki Rekabet

  • Xiaomi’nin YU7 modeli 289 bin siparişle rekor kırdı; bu ivmeyle birlikte şirket hisseleri %8 değer kazandı.
  • Tesla, Çin pazarında ciddi kayıpta: Pazar payı %15’ten %7,6’ya geriledi. Bu düşüş, fiyat indirimleri ve otonom sürüş teşviklerini gündeme getirebilir.

Otonom, Regülasyon & Teknoloji
Bu hafta öne çıkan başlıklar daha çok şirket finansalları ve çip stratejileri oldu. YU7’nin sunduğu fiyat-teknoloji dengesi, robotaksi stratejilerini dolaylı olarak etkileyebilir.

Haftanın Kazananı
Xiaomi YU7 – Ön sipariş patlaması ve iddialı teknik özellikleriyle Tesla’ya sağlam bir rakip oldu. Fiyat/performans dengesiyle piyasada öne çıkıyor.

Haftanın Kaybedeni
Marelli – Her ne kadar finansal destekle ayakta kalmaya çalışsa da, iflas süreci sektörde güven sarsıcı bir etki yarattı.

Haftanın En Yaratıcı Hamlesi
Marelli’nin DIP finansmanı – Borç yapılandırması sayesinde operasyonlarda kesinti yaşanmadan yola devam edilmesi, yaratıcı ve dikkat çekici bir çözüm oldu.

 

MARELLİ İFLASI VE MAKO ÜZERİNDEKİ ETKİLER

Hazırlayan: Okan Dinc – Haziran 2025

1. Marelli Holding’in İflası ve Otomotiv Yan Sanayiye Etkileri

Haziran 2025 itibarıyla Japonya merkezli otomotiv yan sanayi tedarikçisi Marelli Corp, ABD Delaware eyaletinde Chapter 11 iflas koruma başvurusunda bulunarak yeniden yapılanma sürecine girmiştir (Kaynak: reuters.com). KKR tarafından finanse edilen şirket, bu süreçte yaklaşık 1,1 milyar dolarlık ek fon sağlamış; alacaklılarının %80’inin onayını alarak yeniden yapılandırma planını yürürlüğe koymuştur.

Marelli yönetimi, operasyonların bu süreçten etkilenmeden sürdürüleceğini ve teminatsız borçların silineceğini açıklamıştır. Ancak, yaklaşık 4,9 milyar dolarlık borç yükü bulunan şirketin içinde bulunduğu bu durum, özellikle ithalata dayalı iş modelini olumsuz etkilemiş ve küresel ticaret savaşları ile birlikte likidite üzerinde ciddi baskı yaratmıştır (Kaynak: bloomberg.com).

Almanya’da 2024 yılı içerisinde yaşanan iflasların %16’sının otomotiv yan sanayi firmalarına ait olması, sektör genelindeki kırılganlığı ortaya koymaktadır. Konuya ilişkin bir otomotiv yöneticisinin ifadesiyle:

“Tedarikçi krizleri, tüm değer zincirini riske atar; tedarikçilerin iflası OEM üretimini doğrudan durma noktasına getirir.”

Dolayısıyla, Marelli gibi büyük bir küresel oyuncunun iflas sürecine girmesi, yan sanayide üretim sürekliliği açısından ciddi belirsizlikler yaratmaktadır.


2. MAKO Özelinde Olası Risklerin Değerlendirilmesi

MAKO (Marelli Mako Turkey Elektrik San. ve Tic. A.Ş.), Magneti Marelli ve Koç Holding ortaklığında Bursa Organize Sanayi Bölgesi’nde kurulup faaliyet göstermekte olup, otomotiv sektörüne yönelik aydınlatma ve elektromekanik ürünlerin üretimini gerçekleştirmektedir (Kaynak: hurriyet.com.tr). Bugun Koç Holding hissesi bulunmamaktadir. Yaklaşık 1.350 çalışanı bulunan MAKO, Ferrari, BMW, Mercedes ve Honda gibi üst segment markalara da geçmişte üretim yapmış köklü bir kuruluştur.

2007 yılında yıllık 230 milyon dolarlık ciro gerçekleştiren şirket, bu gelirin dörtte birini ihracattan elde etmiştir. Dolayısıyla MAKO’nun üretim hacmi, doğrudan otomotiv sektöründeki talep dinamiklerine bağlıdır. Marelli’nin iflası, MAKO açısından aşağıdaki riskleri beraberinde getirmektedir:

a) Tedarik Zinciri Aksaklıkları

Marelli’nin küresel tedarik yapısında oluşabilecek kesintiler, MAKO üretim hattında duruşlara neden olabilir. Kritik parçaların yurtdışından sağlandığı durumlarda, tedarik zinciri darboğazları üretim sürekliliğini tehlikeye atmaktadır.

b) Sipariş İptalleri

Ana sanayi müşterilerinden gelen taleplerin azalması veya ertelenmesi, MAKO’nun cirosunu ciddi biçimde etkileyebilir. Şirketin geçmişte Fiat/Tofaş, Ford Otosan ve Stellantis markaları gibi büyük üreticilere hizmet verdiği göz önünde bulundurulduğunda, bu risk somut bir tehdittir. Ancak bazı müşteriler (örneğin Nissan), Marelli ile çalışmaya devam edeceklerini beyan etmişlerdir.

c) Mali İstikrarsızlık

Marelli’nin borç yükü ve finansal kırılganlığı, MAKO’ya aktarılabilecek olası finansal sıkıntılar anlamına gelmektedir. Kısa vadede sağlanan 1,1 milyar dolarlık ek fon pozitif etki yaratsa da, uzun vadeli likidite baskıları yatırım kararlarını ve nakit akışını olumsuz etkileyebilir.

d) İstihdam Üzerindeki Etkiler

Üretim kapasitesindeki olası daralma, işgücü ihtiyacını da azaltabilir. Şirket, iflas sürecinde çalışan maaşlarının ödeneceğini taahhüt etmiş olsa da, üretimin uzun süre sekteye uğraması durumunda işten çıkarmalar veya kısa çalışma uygulamaları gündeme gelebilir.


3. Reverse FMEA Yöntemiyle Risk Analizi

Hata TürüNedenEtkilerMevcut KontrollerÖnerilen İyileştirmeler
Tedarik Zinciri KesintisiMarelli’nin iflası, küresel tedarik sorunlarıÜretim duruşları, teslimat gecikmeleri1,1 milyar $ likidite, malzeme stokuAlternatif tedarikçilerle anlaşmalar, stok artırımı
Sipariş KaybıOEM talep daralmasıCiro düşüşü, kapasite kullanımı azalmasıUzun vadeli müşteri sözleşmeleriYeni pazarlar, müşteri çeşitlendirmesi
Mali YetersizlikMarelli’nin borçluluğu ve finansman zorluklarıNakit akışı bozulması, yatırım duraksamasıYeniden yapılandırma planıMaliyet yönetimi, borç yapılandırması, kur riski yönetimi
İstihdam KaybıÜretim daralmasıİşten çıkarmalar, deneyim kaybıÜcret garantileri, sendika diyaloğuEsnek çalışma modelleri, çalışan çok yönlülüğü

4. MAKO’nun Sürdürülebilirliği İçin Stratejik ve Operasyonel Önlemler

4.1. Tedarik Zinciri Dayanıklılığı

  • Kritik malzemeler için ikincil tedarikçiler belirlenmeli.
  • Güvenlik stoğu seviyeleri artırılmalı.
  • Yerel tedarik alternatifleri değerlendirilmeli.
  • Talep tahmin süreçleri ve stok yönetimi yeniden yapılandırılmalıdır.

4.2. Teknoloji ve Ürün Çeşitlendirmesi

  • Ar-Ge ve otomasyon yatırımları sürdürülmeli.
  • Ürün portföyü LED aydınlatma, sensör, elektrikli araç bileşenleri gibi yüksek teknolojili ürünlerle genişletilmelidir (strategyand.pwc.com).

4.3. Operasyonel Verimlilik

  • Yalın üretim ve sürekli iyileştirme süreçleri ile maliyetler optimize edilmeli.
  • Türkiye’nin işçilik avantajı, verimlilikle birleştirilerek rekabet gücü artırılmalıdır.

4.4. Pazar Geliştirme ve Ortaklıklar

  • Yeni müşteri ve pazar arayışlarına ağırlık verilmeli.
  • Teknoloji firmalarıyla stratejik iş birlikleri kurulmalı.
  • Mevcut OEM ilişkileri derinleştirilerek ihracat olanakları artırılmalıdır.

4.5. Finansal Yönetim ve Risk Stratejileri

  • Kur riski yönetimi ve nakit rezerv planlaması yapılmalı.
  • Gerekli durumlarda yerel finansal kuruluşlardan kredi ya da hibe desteği araştırılmalı.

4.6. İK ve Çalışan Stratejileri

  • Esnek çalışma modelleri geliştirilmeli.
  • Çapraz eğitimlerle iş gücü çok yönlü hale getirilmelidir.
  • Çalışanlar süreç hakkında bilgilendirilerek motivasyon korunmalıdır.

Sonuç

Marelli’nin iflas süreci, MAKO açısından önemli riskler doğursa da; doğru stratejik ve operasyonel adımlarla bu süreç hem kısa vadeli zararın sınırlandırılması hem de uzun vadeli dayanıklılık açısından bir dönüşüm fırsatına çevrilebilir. MAKO’nun Ar-Ge yatırımları, güçlü iş gücü ve köklü müşteri ilişkileri bu dönemde en büyük avantajlarıdır. Yukarıda belirtilen iyileştirme önerileri, şirketin kriz yönetim kapasitesini artırarak sürdürülebilir büyümeye olanak sağlayacaktır.

TEKERIN DÖNDÜĞÜ YER: SÜRTÜNME ARTIYOR

KÜRESEL OTOMOTİV VE MOBİLİTE SEKTÖRÜNDE HAFTALIK DURUM DEĞERLENDİRMESİ

(31 Mayıs – 6 Haziran 2025)
Başlık: Tekerin Döndüğü Yer: Sürtünme Artıyor


GENEL BAKIŞ

31 Mayıs – 6 Haziran 2025 tarihleri arasındaki dönemde, küresel otomotiv ve mobilite sektörü; jeopolitik gelişmeler, arz zinciri darboğazları, pazar rekabeti ve teknolojik inovasyonların etkisi altında önemli dönüşümler yaşadı. Bu dönemde özellikle Çin’in nadir toprak elementlerine getirdiği ihracat kısıtlamaları, tedarik zinciri güvenliğini yeniden gündeme taşırken, batarya elektrifikasyonu odaklı rekabet dinamikleri de pazardaki güç dengelerini etkiledi [1].


TEDARİK ZİNCİRİ VE ÜRETİM KRİZLERİ

1. Çin’in Stratejik Malzeme Politikaları

Çin hükümetinin nadir toprak elementleri ve özellikle mıknatıs üretiminde kritik öneme sahip metallere yönelik ihracat kısıtlamaları, EV (Elektrikli Araç) motor teknolojileri başta olmak üzere pek çok segmentte arz daralması riski doğurmuştur [1]. Bu durum, Avrupa ve Kuzey Amerika’daki üreticiler için kısa vadede alternatif kaynak arayışlarını zorunlu kılmakta, uzun vadede ise tedarik zinciri çeşitliliği politikalarını gündeme taşımaktadır.

2. Teknik Arızalar ve Yerel Üretim Aksaklıkları

Stellantis’in Fransa’daki üretim tesislerinde yaşanan teknik arıza, Avrupa üretim kapasitesinde geçici düşüşe neden olmuştur. Bu tarz aksaklıklar, üretim hatlarının esnekliği ve arıza önleyici bakım sistemlerinin önemini bir kez daha vurgulamaktadır [4].


PAZAR TRENDLERİ VE SATIŞ DİNAMİKLERİ

1. Elektrikli Araç Segmentinde Rekabet

Avrupa’da batarya elektrikli araç (BEV) satışları %28 oranında artış göstermiştir [2]. Bu yükselişin ardında yerel teşvik politikaları, karbon nötr hedeflerine yönelik regülasyonlar ve tüketici algısındaki dönüşüm etkili olmuştur. Tesla’nın bölgedeki pazar payı gerilerken, Çin merkezli BYD firması Avrupa pazarında lider konuma yükselmiştir [2]. Bu durum, fiyatlandırma stratejileri ve ürün gamının güncelliği açısından iki marka arasındaki farkları ortaya koymaktadır.

Tesla’nın İngiltere pazarındaki satışlarında %36’lık bir düşüş gözlenmiştir [3]. Bu gerileme, tüketici talebinde doygunluk, fiyat rekabetindeki zorluklar ve yeni model eksikliği ile ilişkilendirilebilir.

2. Çinli Markaların Performansı

Xiaomi ve NIO, Mayıs ayı satış verilerinde güçlü bir performans sergilemiştir. Bu başarı, yerli pazardaki marka sadakati, yazılım entegrasyon avantajları ve fiyat/performans dengesi ile açıklanabilir.

3. ABD Pazarı

ABD otomotiv pazarında genel satış hacminde düşüş gözlenmiştir. Ekonomik yavaşlama, yüksek faiz ortamı ve tüketici güvenindeki azalma bu gerilemenin temel sebepleri arasında değerlendirilmektedir.


KURUMSAL GELİŞMELER VE YATIRIM AKTİVİTELERİ

  • Plus Automation, SPAC (Special Purpose Acquisition Company) birleşmesi yoluyla 1,2 milyar dolarlık değerlemeyle halka arz sürecini başlatmıştır.
  • Mullen Automotive, Five RS elektrikli SUV modelini Almanya pazarına sunarak Avrupa’daki varlığını güçlendirme stratejisi izlemiştir.
  • Lidl ve LC3, İtalya’da Mercedes-Benz’in ağır ticari segmentteki elektrikli modeli eActros 600’ü filolarına katmıştır. Bu dönüşüm, lojistik sektöründe karbon emisyonlarının azaltılması yönündeki küresel eğilimin somut bir örneğidir.

TEKNOLOJİK İNOVASYONLAR VE YARATICILIK

Kanadalı Damon Motorcycles, AI (yapay zekâ) destekli “Damon I/O” adlı bağlı motosiklet platformunu tanıtmıştır. Platformun öne çıkan özellikleri arasında:

  • Telemetri ve bakım tahmini
  • Sürücü sağlığı izleme sistemleri
  • OTA (Over-the-Air) güncelleme altyapısı

bulunmaktadır. Bu gelişme, mikromobilite alanında veri odaklı güvenlik ve kullanıcı deneyimi iyileştirmelerine örnek teşkil etmektedir [5].


HAFTALIK DEĞERLENDİRME

KategoriAçıklama
Haftanın KazananıBYD (Çin): Avrupa pazarında Tesla’yı geride bırakarak fiyat ve satış stratejisinde başarılı bir performans sergiledi.
Haftanın KaybedeniTesla (ABD): Avrupa ve İngiltere satışlarındaki düşüş, ürün gamındaki durağanlık ve marka algısındaki yıpranma nedeniyle zorlu bir hafta geçirdi.
En Yaratıcı GelişmeDamon I/O Platformu: Elektrikli motosikletleri yapay zekâ temelli sistemlerle entegre eden bu çözüm, mobilitenin dijitalleşmesinde yeni bir eşik anlamına gelmektedir.

ÖNERİLER

Sektördeki bu haftalık gelişmeler, küresel otomotiv endüstrisinin tedarik zinciri kırılganlıkları, sürdürülebilirlik baskıları ve dijitalleşme eğilimleri arasında denge kurmaya çalıştığını göstermektedir. Uzun vadeli stratejilerin bu üç ana tema etrafında şekilleneceği öngörülebilir.

Öneriler:

  • Üreticilerin tedarik zincirinde kaynak çeşitliliği stratejilerini hızla uygulamaya geçirmesi,
  • Markaların ürün portföyünü daha sık yenilemesi ve fiyatlama rekabetine adaptasyonu,
  • Teknolojik altyapıların güvenlik ve veri işleme kapasitesiyle entegre edilmesi elzemdir.

KAYNAKLAR

  1. Reuters. (2025, June 2). “China imposes new export controls on rare earth magnets.” https://www.reuters.com
  2. Financial Times. (2025, June 4). “Tesla’s market share dips as BYD surges ahead in Europe.” https://www.ft.com
  3. CNBC. (2025, June 6). “Tesla UK sales drop 36% amid EV market shifts.” https://www.cnbc.com
  4. Stellantis. (2025, June 3). “Production halted at Sochaux plant due to technical failure.”
  5. Damon Motorcycles. (2025, May 30). “Damon I/O: A new AI-connected platform.” https://www.damon.com/press

VERİMLİLİĞİN ANATOMİSİ – BİR NESLE NOT

Verimlilik.
Tek bir kelimeyle kaç çağrışım yapılabilir? Zaman. Para. Adet. Hız. Puan. Oran. Skor. Belki bir uygulama ekranında dönen sayılar kadar mekanik, belki de bir sınav sonucuyla gelen burukluk kadar gerçek. Ama aslında verimlilik sadece ölçülen şey değildir. O, neden ölçtüğümüzün hikâyesidir.

Bu yazıyı yazmamın nedeni basit:
Üretim bandının sonunda hâlâ bir insan parmağı varsa, grafik çizgilerinin ötesinde bir hikâye hâlâ varsa, o zaman mesele sadece “kaç adet üretildiği” değil, “neden bu kadar üretildiği”dir.

Li Cheng sabah altıda kalkıyor. Ayakları hâlâ sıcak çoraplarına alışamadan fabrika zeminine basıyor. Elindeki tornavida gibi alışkanlıkla dönen günler…
Naomi, metal parçaları mühürlerken kulaklığından akan lo-fi melodilere tutunuyor.
Alessio, direksiyonun plastik kokusuyla karışmış parmak izi bırakıyor her üretimde.
Bunlar verimlilik değil sadece. Bunlar, sistemin içinde kaybolmamaya çalışan insanların sessiz çığlıkları.

Ama neden önemli bu çığlıklar?

Çünkü dünya devleri üretim rakamlarını paylaşırken, basın bültenlerinde hep aynı kelimeyi kullanıyor: verim.
Ama her ülke, her şirket ve hatta her insan için bu kelimenin anlamı bambaşka.

Bir Asya devi, yılda milyonlarca parça üretiyor ama kişi başına verim düşük. Sistem o kadar büyük ki artık kendi ağırlığının altında eziliyor. Kimseyi işten çıkarmıyorlar, kimse hızlanamıyor. Verimlilik, burada bir tür “sosyal dengeyle cezalandırılmış matematik”.

Bir Avrupa üreticisi, butik çalışıyor. Çalışan sayısını azaltmış, maliyeti kısmış ama verim yine artmıyor. Her şey doğru gibi ama eksik olan bir şey var: ruh. Sanki tutkulu ama artık yorulmuş bir besteci gibi. Besteyi hâlâ yazıyor ama artık kimse dans etmiyor.

Bir uzak doğu mucizesi: Kişi başına 2.36 araç. Rakamlar şahane. Ama kaç unutulmuş fikir, kaç yutulmuş kelime var bu başarıda? Belki de bu sistem insanı değil, insan sistemi sürüklüyor gibi görünürken aslında onu yavaş yavaş emiyor.

Bir Amerikan firması, hâlâ dengede. Üretim orta seviyede, kâr yüksek. Ama bu denge, sürekli yeniden yazılan bir roman gibi. Bir an durursa, her şey çökebilir. İnnovasyon bağımlılığı bir tür yaratıcı tükenmişliğe dönüşebilir.

Ve bir Avrupa ikonu—lüks segment. Ayda sadece bir araç üretiyor ama fiyatı milyon dolar. Marka değeri göğü delmiş. Ama toplumun büyük kısmı sadece bakabiliyor. Ulaşmak mümkün değil.
Verimliliği artık parayla ölçüyoruz ama neyle etki ettiğine pek bakmıyoruz.


Bu tabloyu çizmemin nedeni şu:
Verimlilik artık sadece bir KPI değil.
O bir ahlaki pusula, bir insanlık turnusolu.

Daha fazla üretmek değil, daha doğru üretmek gerekiyor.
Daha hızlı olmak değil, daha anlamlı olmak gerekiyor.

Enerji krizi yetmedi, iklim krizi de uyarı olmadı. Şimdi yeni krizle tanışıyoruz: anlam krizi.
Z kuşağının “ben neden buradayım” sorusuna, Excel tabloları cevap veremiyor.
VUCA çağının sisli sokaklarında sadece fabrika sistemini değil, değer sistemimizi de yeniden kurmamız gerekiyor.

Çünkü artık ne Endüstri 4.0 ne dijitalleşme tek başına yeterli.
Verimlilik sürdürülebilir olacaksa, bu ancak insanı merkeze alan bir stratejiyle olur.
Çünkü hâlâ her sistemin sonunda bir parmak bir tuşa basıyor, her üretimin sonunda bir göz bir ışığa bakıyor.

Ve eğer hâlâ göz göze gelebiliyorsak, hâlâ umut vardır.

Ve eğer umut varsa…
Hikâyenin sonu henüz yazılmadı.
Belki de o son cümle, senin klavyenden çıkacak.

GELENEKTEN GELECEĞE: USTALIK KÜLTÜRÜ İLE MODERN ÜRETİM ARASINDA KALAN TÜRKİYE

Giriş: Bir Atölyenin Kokusu

Atölyeye ilk adımınızı attığınızda hissedersiniz o kokuyu… Demirin, emeğin, yılların tecrübesinin kokusudur bu. Orada bir usta vardır; elinde metre, gözünde ince bir hesap. O sadece işini yapmaz, bilgi aktarır. O sadece kaynak yapmaz, bir ahlak öğretir. Anadolu’nun damarlarına işlemiş bu “usta-çırak” kültürü, yüzyıllardır bizleri şekillendirir.

Ama bir soruyla başlayalım: Bu kadim gelenek, bugünün dijital fabrikalarında hâlâ geçerli mi?

Ahilik: Sadece Üretim Değil, Bir Ahlak Sistemi

Ahilik, sadece bir meslek örgütü değil, aslında üretimin etikle buluştuğu bir yaşam biçimiydi. Usta, çırağını sadece torna başında eğitmezdi; onu hayata, dürüstlüğe ve cömertliğe de hazırlar, karakterini yoğururdu. Ustalık sadece iş bilmek değil, toplumda örnek insan olmaktı.

Her ürün, ustanın eliyle değil, yüreğiyle de şekillenirdi. Kaliteyi belirleyen yalnızca teknik değil, aynı zamanda niyetti.

Toyota ve Modern Zamanlar: Standartların Dili

Gelin görün ki üretimin dili artık değişti. Japonya’dan doğan Toyota felsefesi, bize “standart iş” kavramını öğretti. Her şey tanımlı, ölçülebilir, tekrarlanabilir. Amaç, işi her seferinde aynı kaliteyle yapmak. Kimin yaptığı değil, nasıl yapıldığı önemli artık.

Toyota’ya göre ustalık, kuralları bozmak değil; en iyi yöntemi bulup herkese öğretmektir. Bilgi, bir kişinin aklında değil; sistemin içinde yaşamalıdır.

Usta-Sistem Çatışması: Türkiye’de Denge Kurmak Neden Zor?

Türkiye’de üretim kültürü hâlâ “ustanın sözü” etrafında şekilleniyor. Özellikle KOBİ’lerde yazılı kurallar, ustanın deneyimi karşısında ikinci planda kalabiliyor. Hatta bazı ustalar, prosedürlere karşı çıkabiliyor:

“Ben bu işi 30 yıldır böyle yapıyorum, kağıttaki şekli bana uymuyor.”

Bu durum, sistemle ustalık arasında ciddi bir gerilim yaratıyor. Fabrika içindeki fiili uygulama ile kâğıt üzerindeki prosedürler arasında fark oluşuyor. Yalın dönüşüm projeleri de bu yüzden zor ilerliyor.

Peki Ya Ustalık Sistemin Parçası Olursa?

Çözüm aslında belli: Ustayı sistemin dışında bırakmak değil, sistemin içine almak.

  • Ustaların bilgisi belgelenmeli.
  • Standartlar ustalarla birlikte hazırlanmalı.
  • Usta, öğretici bir rol üstlenmeli.
  • Gelenek, sistemin diliyle buluşturulmalı.

Ahilikte de usta eğitmendi; bu gelenek, bugünün “yalın üretim koçu” kavramına çok uzak değil aslında. Yeter ki doğru anlatılsın, doğru kurgulansın.

Son Söz: Asıl Ustalık Bilgiyi Paylaşmakta

Bugünün üretim anlayışı, sadece el becerisiyle değil; sistem, iletişim ve sürekli gelişimle ilerliyor. Ama bu, geçmişi silmek anlamına gelmemeli. Ustaların deneyimi, sistemin hafızasına yazılmalı. Herkesin en iyi ustadan öğrenebileceği bir ortam kurulmalı.

Çünkü en iyi üretim sistemi, insanı dışlamaz; onu sistemin güvencesi yapar.
Tıpkı iyi bir usta gibi: Bilgisini paylaşarak çoğaltan, sistemi geleceğe taşıyan…


Sizin Düşünceniz Ne?

Sizce Türkiye’de ustalık kültürü ile modern sistemler bir arada yaşayabilir mi? Yorumlarda düşüncelerinizi paylaşın 👇

ÇORBACILAR, DÜRÜMCÜLER VE YALIN ÜRETIMIN BABA KATILLERI

Dun Dücane Cündioğlu’nun bir paylasimina denk gelince dusunmeden edemedim. Ben de bu yaklasim ile yazdim. Tabii ki sozlerim meclisten disari…

Tarihin cilvesi midir bilinmez, ama her yüksek fikri, sonunda bir dürümcü dükkanına dönüştüren bir halk iradesi hep zuhur eder. Toyota’nın ruhla örülü yalın üretimi de bu akıbetten nasibini almıştır. Artık her köşe başında bir “5S uyguladık, çok verim aldık abi” cümlesi duyulurken, sistemin kalbindeki insan onuru, ustalık geleneği ve düşünsel disiplin çoktan dürüm yapılmış, yanına da ayran verilmiştir.

Çorbacılar: Isıt-Servis Et Anlayışı

Çorbacı anlayışı, üretim felsefesini hazır paket bilgiler olarak gören ve bunları içeriğini sorgulamadan kâseye koyup “müşteriye” sunan zihniyettir. Tıpkı “Kaizen iyidir” deyip her sabah zorunlu fikir toplama seansı düzenleyen, ama işçiyi dinlemeyen üretim müdürü gibi…
Bu yaklaşımda araç (tool) öne çıkar, ama ruh yoktur. Tarhana sıcaktır, evet; ama ocağın altındaki odunu kim koydu, un nereden geldi, yoğurt nasıl mayalandı… bunları bilmek çorbacının işi değildir.

Dürümcüler: Yalın Üretimi Paketleyip Tükettirenler

Dürümcü tipi daha sinsidir. O, aslında pazarlamacıdır. Yalın üretimi sarmalar, sloganlaştırır, “Toyota gibi olun” diyerek paketler. Üç günlük seminerle “Heijunka” öğretir, PowerPoint’te “Just in Time” yazar. Ama bu dürümün içi boştur. İçi boş değilse bile sahte ettir. Dürümcünün ruhu; uygulamadan ziyade gösteriye dayanır. A3 raporunu yazdırır, ama “niçin düşündün bunu?” sorusunu asla sormaz.

Baba Katli: Ruhun Katledilmesi

Toyota’nın üretim felsefesi bir ruhtur: insana saygı, probleme saygı, sürece saygı… Ama bu felsefe günümüz uygulayıcılarının çoğunda biçime kurban edilmiştir. Tıpkı babayı öldürüp onun ceketini giyerek “Ben de şimdi babayım” diyen kişi gibi… Oysa ruh olmadan ritüel, sadece taklittir. Taklit de eninde sonunda yozlaşır. Yalın üretim artık bir metot değil, bir “denetim listesi” halini almıştır.

Dücane’nin Tezi ve Yalın Üretim

Dücane Cündioğlu’nun sert ve ironik dille söylediği “tarhana içip dürüm yiyenler felsefeyle uğraşmaz” sözü aslında zihinsel tembelliğe yapılan bir gönderme. Yalın üretimi uygulayan birçok firma da bu zihinsel tembelliğe düşmüştür. Toyota’nın “gemba”sı bir düşünce mekanıydı. Bugünse sadece “çizelge”nin olduğu bir masa başı…

Çözüm: Geriye Dönmek Değil, Ruhu Diriltmek

Ne çorbacı ne dürümcü olmak çare. Asıl mesele: üretim sürecini bir anlama çabası, bir ahlak arayışı olarak görmek. Monozukuri felsefesinde olduğu gibi: “el emeğiyle aklı birleştirmek.” Toyota’nın asıl gücü, makinelerde değil; makinaya ruh katan insanın eğitimindeydi.

Bugün Toyota tarzı yalın üretimi anlamak, sadece bir üretim sistemi öğrenmek değil; bir düşünme biçimini, bir davranış felsefesini, bir vicdanı yeniden inşa etmektir. Yalın üretim, dürüm gibi sarmalanıp sunulacak bir paket değil; emekle, sabırla, irfanla yoğrulmuş bir arayıştır. Kimseyi kirmak istemeden yazmaya calistim.

“Toyota, bir fabrika kurmadı; bir ahlak inşa etti. Ama biz çorbacılar ve dürümcüler olarak o ahlakın ruhunu öldürdük. Yalın üretim, ancak baba katlini durdurursak dirilir.”

İYİLEŞTİRME KÜLTÜRÜ VE KÖK NEDENLE YAŞAMAK

Her problemi çözmek bir başarıdır. Ama her problemi yaşamadan engellemek bir kültürdür. İşte bu yazı dizisinin son halkası, o kültürü kurmak için.

Sorunu Değil, Fırsatı Görmek

Kök neden analizi bir savunma aracı değil, bir gelişim aracıdır. Sorun çıktığında değil, çıkmadan önce düşünmeyi öğretir. Sorunla karşılaşınca değil, süreç işlerken fark etmeyi sağlar.

Bir firmada vardiya planı her ay yenilenir, çalışanlar sürekli yer değiştirirdi. Yönetim, bunun esnekliği artırdığını düşünüyordu. Ama sonra fark ettiler ki, hiçbir operatör bir işi tam öğrenemiyor, kimse süreci sahiplenmiyor, kalite dalgalanıyordu.

O gün sadece planlama değil, zihniyet değişti: “Biz neyi kontrol ettiğimizi sanıyorduk, ama aslında neyi kaybediyorduk?”

İyileştirme Kültürü Neyi Gerektirir (ve Kurumda Gelişim Nasıl Yerleşir)?

  • Süreklilik: Sorun yokken de süreçleri gözden geçirmek.
  • Katılım: Her çalışanın gözlemine ve önerisine değer vermek.
  • Cesaret: Başarılı görünen yapıları dahi sorgulamaya açık olmak.
  • Basitlik: Karmaşık çözümler yerine kök nedene odaklı sade müdahaleler yapmak.

Kök Nedeni Yaşatmak

Bu sadece bir analiz tekniği değildir. Bu, bir bakış açısıdır. Her gün, her karar anında, her değerlendirmede şunu sormak demektir:

“Görünene mi tepki veriyorum, yoksa gerçeği mi anlıyorum?”

İyileştirme kültürü, bu soruyu sormaktan vazgeçmeyen ekiplerin eseridir. Beyaz tahtada değil, insanların zihninde ve davranışında yaşar. Standartlara yazılmaz, davranışlara kazınır.

Tarihten 3 Çarpıcı Semptom Örneği

1. Challenger Uzay Mekiği (1986): Fırlatma sabahı hava çok soğuktu. Roketin sızdırmazlık halkaları (O-ring) bu sıcaklıkta esnekliğini kaybetti. Kimse bu semptomu yeterince önemsemedi. Sistem baskısı, medya takvimi ve karar alma süreci gözlem ve kaygının önüne geçti. Sonuç: 73 saniyede parçalanan bir mekik ve 7 kayıp hayat.

2. Titanic (1912): Buzdağları bölgede yoğun şekilde rapor edilmişti. Haberler ulaştı ama gemide “batmaz” inancı sistemin önüne geçti. Dürbün eksikti. Eğitim eksikti. Yedek bot eksikti. Her şey göz önündeydi ama sistem bu semptomları “önemsiz” saydı. Sonuç: 1500’den fazla can kaybı.

3. Chernobyl (1986): Reaktörde yapılan deney sırasında küçük sapmalar, uyarılar ve sistem dışı davranışlar yaşandı. Ama sistem dışı davranışı sorgulayacak bir güven kültürü yoktu. Operatörler baskı altındaydı, kontrol mekanizması gözardı edildi. Küçük semptomlar gözlemlendi ama sistem cevap veremedi. Sonuç: Tüm dünyayı etkileyen bir nükleer felaket.

Bu örnekler gösteriyor ki, kök neden sadece işyerinde değil, tarihin akışında da belirleyici olabiliyor.

Kök nedeni arayanlar problem çözer. Kök nedenle yaşayanlar sistem kurar.

Ve bu fark, bir işletmenin değil, bir kültürün gelişimini belirler.

SEMPTOMLA DEĞİL, SİSTEMLE ÇÖZMEK

Her semptom, sistemin bir çağrısıdır. Ama çoğu zaman biz bu çağrıyı bastırırız. Semptomu çözeriz, sistemi bırakırız.

Oysa semptom geçici, sistem kalıcıdır. Kalıcı çözüm arayan, sistemi görmek zorundadır.

Gerçek Bir Örnek: Aynı Sorun, Farklı Gün

Bir üretim tesisinde, her ayın ilk haftasında kalite şikâyetleri artıyordu. Sürekli yeni prosedürler yazılıyor, çalışanlara yeniden eğitim veriliyordu. Ama sorun aynı zaman aralığında tekrar tekrar yaşanıyordu.

Bir danışman geldi ve sadece şunu sordu: “Bu dönemde sistemde ne değişiyor?”

Ve anlaşıldı ki, her ayın ilk haftası sevkiyat talebi artıyor, bu da üretimi hızlandırıyor, kalite kontrolleri atlanıyor, yeni başlayan operatörler yetiştirilemeden hatta sokuluyordu.

Semptom: Kalite şikâyeti. Sistem: Kapasite planlaması eksikliği.

Sistem Ne Demektir?

  • Tek tek insanlar değil, birlikte işleyen yapılar.
  • Tekrarlanan davranışlar, düzenli sonuçlar, belirli alışkanlıklar.
  • Bir problemi sürekli üreten bir mekanizma.

İşte bu yüzden sistem çözülmeden, aynı problem sadece elbise değiştirir.

Bugün kargo gecikir, yarın müşteri şikayet eder, öbür gün çalışan işi bırakır. Hepsi aynı şeyin yansımasıdır: sistem açık veriyordur.

Sistemsel Çözüm Ne Gerektirir?

  • Güvenilirlik: Söylenenle yapılanın aynı olması, verinin ve davranışın tutarlılığı.
  • İnsan: Sistemi çalıştıran ve dönüştüren asıl unsur. İnsan yoksa sistem yoktur.
  • Analiz: Gözlem, değerlendirme ve çıkarım olmadan sistem sadece bir kağıt yığınıdır.
  • Dürüstlük: Ne varsa olduğu gibi görmek.
  • Veri: Ezbere değil, ölçümle hareket etmek.
  • Disiplin: Kararlı, tekrarlı ve standart hale getirme.
  • Uyum: Her bir parçanın birbiriyle konuşmasını sağlamak.

Sistem çözümü sihirli değnek değildir. Ama doğru tasarlanmış bir sistem, kötü günde bile çökmeyen bir yapı sağlar.

Unutma: İyi insanlar kötü sistemde tükenir. Kötü sistem, iyi niyeti yok eder.

Sistemi düzeltmeyen, semptomla savaşır.

Artık kabuğu tamamen soyduk. Sonraki yazılarda iyileştirme kültürünü, sürdürülebilirlik araçlarını ve kök neden farkındalığını nasıl canlı tutacağımızı konuşacağız. Ama önce şu soruyu soralım:

Bugün yaşadığın problemi, sistem mi üretiyor yoksa kişi mi? Gerçekten hangisi?

SORGULAMA KÜLTÜRÜ VE DOĞRU SORUYU SORMA SANATI

Sorunların çözümünde çoğu zaman eksik olan şey, yöntem değil sorudur. Yanlış sorular, doğru yöntemleri bile boşa çıkarır.

Ve kurumsal hayatta bu en çok duyulan sorudur: “Kim yaptı?”

Bu sorunun ardında suçlama yatar, savunma doğurur. Ama “neden oldu?” diye sorduğunuzda, zihinsel kapılar açılır.

Sorgulama kültürü, hatayı büyütmek değil, anlayışla çözüm bulmayı amaçlayan bir düşünce disiplinidir. Ancak bunun oluşması için sadece analiz aracı değil, insan ilişkisi gerekir.

Gerçek Bir Hikâye: Usta’nın Cümlesi

Bir bakım ekibinde sık sık yanlış müdahale yaşanıyordu. Yeni gelen teknisyenler arızaya giriyor, parça değiştiriyor ama sorun geçmiyordu. Sonra ustabaşı her seferinde aynı şeyi yaptı: hiçbir şey söylemeden sadece şunu sordu:

“Emin misin?”

Ve sonra ekledi: “Bunu neden yapıyorsun?”

Bu soru, teknisyenlerin birbirini sorgulamasına değil, kendilerini düşünmeye başlamalarına neden oldu. Bir ay içinde tekrar eden hata oranı yüzde 60 azaldı. Çünkü kimse artık ezberle değil, anlayarak hareket etmeye başladı.

Doğru Soruların Gücü

  • Neden bu oldu?
  • Ne zaman başlamıştı?
  • Daha önce de yaşandı mı?
  • Kime değil, neye bağlı?
  • Ben olsaydım ne yapardım?

Bu sorular yargı değil, keşif içerir. Ve bir işletmede sorgulama kültürü varsa, sorunlar korkulacak değil, çözülecek şeyler haline gelir.

Kültür Nasıl İnşa Edilir?

  • Eleştirmek yerine dinlemekle.
  • Suçlamak yerine soru sormakla.
  • Ezber yerine anlayış üretmekle.
  • Müdahale yerine rehberlik etmekle.

Sorgulama kültürü, cesaretle ve saygıyla birlikte büyür. Kök nedenleri görmek isteyen her ekip, önce kendi düşünme tarzını sorgulamak zorundadır.

Bir sonraki bölümde semptomla savaşmak yerine, sistemsel çözüm kurmanın yollarını konuşacağız. Ama önce kendinize şu soruyu sorun:

Bugün hangi soruyu sormayı unuttunuz? Ve o soru sorulsaydı ne değişirdi?

GÖZLEM YAPMAK GÖRMEK DEĞİLDİR

Bir sorun çözülmüyorsa, yeterince iyi gözlemlenmemiştir. Ama gözlem, bakmakla aynı şey değildir. Çoğu kişi bakar ama görmez. Görse de anlamaz. Anlasa da kaydetmez. Bu yüzden birçok kök neden, gözümüzün önünde olduğu halde görünmez kalır.

Gerçek gözlem, hem zihinsel hem duygusal bir iştir. Merak ister. Sabır ister. Önyargısız olmayı, kulak vermeyi, hatta bazen susmayı gerektirir.

Gerçek Bir Hikâye: Sorunu Not Alan Usta

Bir dökümhanede, aynı fırında sürekli döküm kusurları yaşanıyordu. Proses mühendisleri ölçüm yaptı, kontrol formları incelendi. Hiçbir somut neden çıkmadı. Ama eski bir usta vardı. Sessiz bir adamdı. Her vardiyadan sonra küçük defterine bir şeyler yazardı.

Bir gün müdür, merak edip defteri istedi. Usta gülümsedi: “Buyurun, üç aydır ne zaman sorun çıkmış, hangi operatör görevdeymiş, hava sıcaklığı kaç dereceymiş, fırının sesi nasılmış, hepsini not aldım.”

Ve fark edildi ki, her kusur, havanın ani değiştiği günlerde, gece vardiyasındaki belirli bir ekip görevdeyken oluyordu. Ne sistem, ne yazılım, ne formlar bunu fark etmişti. Sadece birinin sabırla izleyip dinlemesi işe yaramıştı.

Gözlem Teknikleri Neyi İçerir?

  • Gemba: Sorunun olduğu yere git. Ofisten bakarak analiz yapılmaz.
  • Sessiz Gözlem: Müdahale etmeden izle. Değiştirirsen, gerçeği göremezsin.
  • Yansımalı Not Tutma: Gördüğünü değil, düşündüğünü değil, ikisini birlikte yaz.
  • Zaman Dönüşü: Aynı işi farklı saatlerde izle. Davranış ve sonuçlar değişir.
  • Görsel Günlük: Süreci fotoğraflarla belgelemek, kıyaslama için güçlü bir araçtır.

Problem Gözlenmez, Dinlenir

Her veri sayılarla anlatılmaz. Bazı problemler sadece işçinin duruşunda, makinenin sesinde, ritmin bozulmasında gizlidir. Bu yüzden iyi gözlemci sadece gözle değil, kulakla, yürekle de analiz yapar.

Bir sonraki yazıda, sorgulama kültürünün nasıl inşa edileceğini, doğru sorunun nasıl sorulacağını işleyeceğiz. Ama önce kendinize şunu sorun:

Bugün gerçekten neyi gördünüz? Neyin farkına vardınız?

OLAY ZİNCİRİ VE SESSİZ BAĞLANTILAR

Bazı sorunlar bir anda ortaya çıkmaz. Önce bir şey hafifçe aksar. Sonra başka bir şey alışılmadık biçimde gecikir. Sonra biri gerilir, diğeri susar. Ve sonunda, kimsenin anlam veremediği büyük bir patlak yaşanır.

Ama bu “aniden olmuş gibi görünen” şeyler, aslında olayların bir zinciridir. Ve her zincirin ilk halkası, çoğu zaman gözden kaçırılan, önemsiz sanılan küçük bir ayrıntıdır.

İşte bu bölümü, o zinciri fark edebilmek için yazıyorum.

Gerçek Bir Örnek: 27 Dakikalık Kaybın 3 Aylık Sessiz Hikâyesi

Otomotiv tedarikçisi bir fabrikada, final montaj hattında 27 dakikalık duruş yaşandı. Küçük bir kayıptı gibi göründü. Ama duruşun maliyeti, sevkiyatta 2 günlük gecikmeye yol açtı. Müşteri memnuniyeti düştü, iç tetkik açıldı, yönetim sinirlendi.

İlk bakışta arıza: konveyör sensörü çalışmamış. Ama olay zinciri geriye doğru izlenince şunlar ortaya çıktı:

  1. Üç ay önce bakım planı değiştirildi, bazı periyodik kontroller ertelendi.
  2. Bir hafta önce uyarı ışığı kısa süreli yanıp sönmüştü ama operatör yorgundu, bildirmedi.
  3. İki gün önce vardiya değişiminde devreye alma yapılmamıştı.
  4. Son gün sensör kendini kilitledi, sistem hata verdi.

Tek bir “arıza” değil bu. Sessizce biriken 4 halkalı bir zincirin sonucu.

Zincirleri Görmek Cesaret İster

Zincir analizleri, hata anına değil, hata sürecine odaklanır. Hataların gölgesinde kalmış, zamanla görünmez hale gelmiş süreç kusurlarını açığa çıkarır.

Ama bunu yapabilmek için bir cesarete ihtiyaç vardır:

  • Olayın geçmişine dönmek,
  • “Kimin hatası” yerine “nerede başlıyor” sorusunu sormak,
  • Sessizlikle geçiştirilen detaylara kulak vermek.

Sessizlik En Büyük İşarettir

Bazı zincir halkaları çok konuşur, bazıları sessizdir. Ama en tehlikelisi, sesi çıkmayan halkalardır. O yüzden iyi bir analizci, bağıran hatayı değil, susan hatayı duyar.

Bu bölümde öğrendiğimiz şey basit: Hiçbir büyük hata bir anda olmaz. Sessizce yaklaşır. Katman katman gelir. Zincir gibi bağlanır.

Bir sonraki bölümde gözlem teknikleriyle problemi görmeyi değil, problemi duymayı konuşacağız. Ama önce kendinize şunu sorun:

Son yaşadığınız sorun ne zaman başlamıştı? Gerçekten o gün mü? Yoksa çok daha önce mi?

BALIK KILÇIĞIYLA GÖRÜNMEYENİ GÖSTERMEK

İşler karıştığında insanlar genelde kişileri suçlar. Hatalar görünür hale gelir, birileri hedef olur. Ama sistemin sessiz aksaklıkları, su yüzüne çıkmaz. İşte o görünmeyeni görünür kılmak için elimizde güçlü bir araç var: Balık Kılçığı Diyagramı ya da diğer adıyla Ishikawa Analizi.

Peki ne işe yarar? Bir problemi doğuran olası tüm nedenleri gruplandırarak görselleştirmemizi sağlar. Adeta bir balığın iskeleti gibi, ana omurgaya problemi yerleştiririz. Kılçıklar ise bu problemi besleyen faktörleri temsil eder.

Gerçek Hayattan Bir Hikâye:

Bir tekstil atölyesinde, belli aralıklarla pantolonların arka cep dikişleri sökülerek iade ediliyordu. Usta başı her defasında “işçilik zayıf” diyerek operatörleri azarlıyordu. Ama sorun çözülmedi.

Bir gün biri önerdi: “Gel bunu bir balık kılçığıyla çizelim.”

Problemi ortaya yazdılar: Arka cep dikişi yırtılıyor.

Sonra etrafına yazmaya başladılar:

  • İnsan: Yeni başlayan operatörler, deneyimsiz.
  • Makine: Dikiş makineleri eski, titreşim yapıyor.
  • Malzeme: Kumaş kalitesi düşürülmüş.
  • Yöntem: Dikiş talimatı revize edilmemiş.
  • Çevre: Çalışma alanı dar, operatör zor pozisyonda çalışıyor.

Kılçıklar arttıkça tablo netleşti. Sorun sadece “işçilik” değilmiş. Bütün sistem küçük küçük hatalar yapıyormuş. İşte o gün, kimseyi suçlamadan sistemi iyileştirme kararı alındı.

Ne Öğreniyoruz?

  • Görselleştirmek, karmaşıklığı sadeleştirir.
  • İnsan, süreç, makine, malzeme ve çevre gibi kategorilerle düşünmek sorunun kaynağını daha net gösterir.
  • Herkesi susturup “kim yaptı?” demek yerine, hep birlikte “neden oldu?” demeyi öğrenmek gerekir.

Balık Kılçığı, sadece bir analiz aracı değil, kolektif farkındalık yaratmanın yöntemidir. Karmaşık bir problemi açığa çıkarmanın, kabuğunu soyup içindeki sistemsel yapıyı görmenin basit ama etkili yoludur.

Bir sonraki yazıda olay zinciri analiziyle, sorunların nasıl birbirine bağlı olduğunu inceleyeceğiz. Ama önce kendinize şunu sorun:

Bugün yaşadığınız sorun, gerçekten tek bir nedene mi bağlıydı? Yoksa hepsi birbirine mi bağlıydı?

5 NEDEN ANALİZİYLE PROBLEMİ OYMA SANATI

Bir gün üretim müdürü elinde bir grafikle geldi: “Verimlilik son iki haftada yüzde 12 düştü.” Panik odasında alarm çaldı. Hemen öneriler gelmeye başladı:

  • “Makine parkurunu yenileyelim.”
  • “Hedef primlerini gözden geçirelim.”
  • “Operatörlere yeniden eğitim verelim.”

Ama biri çıkıp sadece şunu sordu: “Neden düştü?”

İşte bu soruyla başlıyor gerçek analiz.

“5 Neden” yaklaşımı, Toyota üretim sisteminin temel taşlarından biridir. Görünen sorunun ardındaki gerçek nedeni bulmak için aynı soruyu beş kez sormayı önerir. Bu beş neden illa ki beşle sınırlı değildir. Önemli olan, semptomdan kopup derine inene kadar sormaya devam etmektir.

Gerçek Bir Örnek:

Semptom: Montaj hattında ürünler yanlış etiketlenmiş olarak sevkiyata gidiyor.

1. Neden? Çünkü etiketleme sırasında operatör yanlış ürün kodunu girmiş.

2. Neden? Çünkü ürün kodlarını manuel olarak girmek zorunda.

3. Neden? Çünkü sistemde barkod otomasyonu yok.

4. Neden? Çünkü barkod cihazı yıllar önce bozulmuş ama yedek alınmamış.

5. Neden? Çünkü bakım bütçesi yıllardır kısılıyor ve öncelik kritik makinelerde.

Gerçek problem ne? Operatör değil. Sistemsizlik.

İşte bu basit ama güçlü yöntem, sorumluyu değil, nedeni bulmamızı sağlar. İnsanları suçlamak kolaydır. Oysa 5 Neden yöntemiyle suç değil, sebep ararız.

Dikkat Edilmesi Gerekenler:

  • Her sorunun tek bir nedeni olmayabilir. Yine de dominant kök nedene ulaşmak mümkündür.
  • Bu yöntem ezbere değil, gözlemle ve sağlıklı veriyle yapılmalıdır.
  • Soru sormak cesaret ister. Cevaplar bazen rahatsız edicidir. Ama kök neden oradadır.

5 Neden, sadece bir analiz aracı değildir. Bir kültürdür. Sorgulayan, yüzleşen ve çözüm için derine inen bir kültür.

Bir sonraki yazıda Balık Kılçığına geçmeden önce kendinize sorun:

Bugün hangi sorun için kaç kez “neden?” dediniz?

PROBLEMLERİ KABAK GİBİ OYMAK

Problem mi, Semptom mu?

“Makine yine durdu.” “Yine bir müşteri daha aradı.” “Adam dün işi bıraktı.”

Günlük iş yaşamının sıradan diyalogları gibi görünse de bu cümlelerin her biri, yüzeyde beliren bir semptomu işaret eder. Ancak çoğu zaman biz bu semptomları doğrudan “problem” olarak etiketleriz. Oysa asıl sorun, görünmeyenin ardında, daha derinlerde saklıdır. Bu yazı dizisi işte tam olarak o görünmeyeni görmek için yazıldı.

İlk bakışta semptomlar genellikle daha çarpıcı, daha can sıkıcı ve daha hızlı sonuç isteyen olaylardır. Bir şey bozulur, aksar, müşteri şikayet eder, üretim durur. Müdahale edilir. Yeni bir sistem kurulur, bir personel uyarılır, bir prosedür yazılır. Ama sonra?

Kısa bir süre sonra aynı sorun, belki biraz farklı bir kıyafetle yeniden kapıdadır. Çünkü biz semptomu susturmuş, ama problemi olduğu yerde bırakmışızdır.

Bu bir insan vücudu gibidir. Baş ağrısını ilaçla geçirirsiniz ama o ağrı karaciğerden gelen bir sinyal olabilir. Gerçek nedeni bulmazsanız, ağrı geri gelir. İşte iş dünyasındaki sorunlar da böyledir. Her baş ağrısını ağrı kesiciyle çözemezsiniz. Bazen oturup, neden baş ağrısı çektiğinizi düşünmeniz gerekir.

Birinci örnek: Orta ölçekli bir üretim firmasında aylarca müşteri şikayetleri azalmadı. Her defasında ürün ambalajı değiştirildi, kargo firması uyarıldı, çağrı merkezi eğitildi. Ama şikayetler yine geldi. En sonunda biri çıkıp üretim hattına indi, müşteriyle birebir görüştü ve şu gerçekle yüzleşildi: ambalaj değil, ürünün kendisi hatalıydı; çünkü kalıp aşınmış, ölçü dışına çıkmıştı. Hiç kimse üretimi sorgulamamıştı, çünkü sorun hep “dış kaynaklı” sanılmıştı. Oysa asıl problem, hattın başındaydı.

İkinci örnek: Bir şirkette üst üste üç çalışan aynı departmandan istifa etti. Yönetim hemen işe alım sürecini yeniledi, bordro sistemini güncelledi, özlük haklarında iyileştirme yaptı. Ama dördüncü kişi de ayrıldı. Bu kez birisi durdu ve gerçekten neden gittiklerini sordu. Yanıt netti: Departman yöneticisi insan ilişkilerinde zayıftı, toksik bir iletişim ortamı yaratıyordu. Ne maaş ne unvan, kimseyi tutmaya yetmemişti.

Bu yazı dizisinde hedefimiz net: Sorunları kabak gibi oymak. Yüzeydeki şekliyle yetinmeden, içini kazımak ve çekirdeğe ulaşmak. Çünkü gerçek çözüm oradadır.

“Problemleri Kabak Gibi Oymak” başlıklı bu seri, kök neden analizinin mantığını ve pratiğini, iş yaşamının içinden örneklerle, yalın ama çarpıcı bir dille ele alacak.

Giriş bölümünde bu farkındalığı oluşturmak istiyorum: Her problem gibi görünen şey, gerçekten bir problem mi, yoksa sadece daha derindeki başka bir problemin yüzeye yansıması mı?

Cevap basit değil. Ama doğru soru burada başlıyor.

Devam yazılarında; 5 Neden analizi, Balık Kılçığı diyagramı, olay zinciri, gözlem teknikleri ve sorgulama kültürü gibi konularla ilerleyeceğiz. Her yazı bir katman daha soyacak. Ama önce kendimize bu soruyu soralım:

Bugün çözdüğüm şey gerçekten bir problem miydi, yoksa sadece semptom muydu?